Αυτά που έχουν δει τα µάτια και έχουν ακούσει τ’ αυτιά µου, µε αφορµή τις αυτοδιοικητικές, δεν νοµίζω ότι έχουν προηγούµενο. Ούτε σε κωµωδία δεν τα συναντά κανείς, απ’ αυτές µάλιστα που ανεβαίνουν τα καλοκαίρια στα χωριά µας. Ετερόκλητες δυνάµεις ενώθηκαν και... ζευγάρια ανέβηκαν τα σκαλιά της εκκλησίας για τα µάτια και µόνο του κόσµου. Και µη φανταστείτε ότι αναφέροµαι σε κάποιον κανονικό γάµο. Σε κάτι λυκοφιλίες, που συγκροτούνται και είχαν ως στόχο να πλήξουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τις επιλογές του, αναφέροµαι. Σε τίποτα περισσότερο και σίγουρα σε τίποτα λιγότερο.

Γιατί, εδώ που τα λέµε, δυσκολεύοµαι να πιστέψω ότι πρόκειται περί κανονικής συµπόρευσης, όταν άκουσα ότι την υποψηφιότητα του µπαρµπα-Πέτρου Τατούλη στήριξαν, εκτός των άλλων (που δεν είναι και λίγοι), οι Παύλος Πολάκης και Κώστας Λαλιώτης. ∆ύο πρόσωπα που, αν και µε διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες, φαίνεται να αλληλοθαυµάζονται. Τους ενώνει το µίσος για τους Μητσοτάκηδες και το πάθος για το σκληρό πολιτικό ροκ. Προφανώς και δεν έχουν καταλάβει ή, για να ακριβολογώ, αρνούνται να καταλάβουν ότι ο νεότερος Μητσοτάκης έκανε καριέρα και συνεχίζει, γιατί βρήκε απέναντί του έναν Αλέξη Τσίπρα που είχε εξαπτέρυγο τον Παύλο Πολάκη, που και οι δύο µαζί (και ο καθένας ξεχωριστά) ήθελαν να µοιάσουν στον εµπνευστή του «σκληρού ροκ», που δεν είναι άλλος από τον Λαλιώτη. Εναν άνθρωπο που τη δεκαετία του ’90 (τώρα βρισκόµαστε στο 2020 και βάλε) είχε θέσει ως στόχο ζωής να εξαφανίσει το Μητσοτακέικο από την εγχώρια πολιτική σκηνή. Και τώρα, στα γεράµατά του, βλέπει τον γιο του Μητσοτάκη να έχει κατσικωθεί στην εξουσία, παίζοντας ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο. Οντας Αρκάς, ο Λαλιώτης έχει κάθε λόγο να θέλει να «γράψει» µια (έστω και µικρή) ήττα ο Κυριάκος. Γι’ αυτό προσπαθούσε µε κάτι ΠΑΣΟΚικά απολιθώµατα να πλήξουν την υποψηφιότητα του Δημήτρη Πτωχού. 

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά»