Είναι προφανές ότι ο τίτλος του κειμένου παραπέμπει σε λογοπαίγνιο με το επώνυμο του προέδρου της ΕΡΤ. Η ουσία όμως είναι άλλη. Ανεξάρτητα της κατεύθυνσης στην οποία θα πρέπει να αναζητηθούν οι ευθύνες για την γκάφα ολκής με την περίπτωση του Λευτέρη Πετρούνια, αλλά και του Γκιώνη, είναι σαφές πως τα όσα έγιναν τις τελευταίες ημέρες έχουν ξεκάθαρο αντίκτυπο στην ίδια την υπόσταση της κρατικής τηλεόρασης. Πολλώ δε μάλλον από την στιγμή που η ηγεσία της κυβέρνησης θέλησε από την πρώτη στιγμή να δώσει διαφορετική διάσταση και ξεχωριστή σημασία στην λειτουργία της, τοποθετώντας την ΕΡΤ κάτω από την «ομπρέλα» της διαχείρισης του Μεγάρου Μαξίμου στο πλαίσιο της διαδικασίας του επιτελικού κράτους. Ως εκ τούτου, η συγκεκριμένη αβλεψία μοιραία έχει και σοβαρές πολιτικές παραμέτρους.

Το κύριο ερώτημα έχει να κάνει λοιπόν με τον ρόλο που καλείται να επιτελέσει το ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής στην παρούσα συγκυρία. Ποιος αλήθεια είναι ο στόχος της σύγχρονης ΕΡΤ που επιθυμεί να καθιερώσει η κυβέρνηση με θεματοφύλακες τον πρόεδρο Κωνσταντίνο Ζούλα και τον διευθύνοντα σύμβουλο Γιώργο Γαμπρίτσο; Γιατί αν η στόχευση είναι να γίνει το 3% της τηλεθέασης 6% χάρη στο «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο» και το «Ζακέτα να πάρεις» (σσ. εξαιρετικές παραγωγές και οι δύο για να μην παρεξηγηθούμε), ή αν κάποιοι αρκούνται στην εξάλειψη των φαινομένων προπαγάνδας τύπου Ακριβοπούλου, που πράγματι πρέπει να πιστωθεί στην παρούσα διοίκηση, τότε χρειάζεται κάποιοι να το πάρουν αλλιώς. Ποιος άραγε ο λόγος ύπαρξης του Ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής (μεγάλη η χάρη της που γιορτάζει σήμερα) όταν η κρατική τηλεόραση δηλώνει απούσα από τέτοιες σημαντικές αθλητικές περιστάσεις που αφορούν ένα τόσο μεγάλο ποσοστό των φορολογουμένων-πελατών της κι όταν μάλιστα η εξασφάλιση των δικαιωμάτων προβολής τους κοστίζει μυθικά ποσά; Κι εδώ δεν μιλάμε για προεκλογικά ρουσφέτια τύπου Νίκου Παππά στις ομάδες της Superleague που δεν είχαν τότε τηλεοπτική στέγη και έσπευσε να τις «αγκαλιάσει» η ΕΡΤ με συμβόλαια εκτός λογικής και οικονομικής πραγματικότητας, αλλά για μια υπόθεση που ξεπερνά κόμματα, κοινωνικές τάξεις και πολιτικές καταστάσεις.

Πάντα και ιδιαίτερα σε δύσκολες συγκυρίες, οι προσπάθειες των Ελλήνων αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η είσοδος της ελληνικής σημαίας μπροστά απ' όλες τις υπόλοιπες στην τελετή έναρξης και το άκουσμα του εθνικού ύμνου, ακόμη κι αν έχουμε ξεπεράσει εδώ και πολύ καιρό τις εποχές του εθνικού και του αθλητικού ρομαντισμού, είχαν ιδιαίτερη σημειολογική αξία, ιδιαίτερα σε δύσκολες συνθήκες, όπως αυτή που βιώνουμε. Φυσικά, λάθη γίνονται και θα γίνονται ακόμη και μεγέθους σαν το... μαύρο στον σημαιοφόρο της Ολυμπιακής μας Ομάδας που πάει φουλ για ακόμη ένα χρυσό. Οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία όμως πέραν της απλής συγνώμης απλώς ρίχνει νερό στον «μύλο» εκείνων που «ασέλγησαν» κάποτε στην ιστορία της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, όπως δυστυχώς συνέβη τις προηγούμενες ημέρες.

ΥΓ1. Φανταζόμαστε ότι η κυρία που ακούγεται να ασκεί bullying στην συμπαθή συνάδελφο Κατερίνα Αναστασοπούλου σε ζωντανή μετάδοση, επειδή… τόλμησε να ρωτήσει τον επικεφαλής του αθλητικού τμήματος της ΕΡΤ, γιατί δεν έγινε με τον Λευτέρη Πετρούνια το ίδιο που είχε συμβεί στην προηγούμενη Ολυμπιάδα με την Κατερίνα Στεφανίδη, ώστε να μην συζητούμε τώρα για αστοχίες και αβλεψίες, θα έχει ανακληθεί στην τάξη…

ΥΓ2. Θεωρούμε δεδομένο ότι ο εκ των αποτελεσματικότερων κυβερνητικών παραγόντων Θοδωρής Λιβάνιος που έχει την ΕΡΤ στο πλέγμα τον αρμοδιοτήτων του, θα προχωρήσει στις απαιτούμενες ενέργειες, ώστε να μην πάρει το… «ποτάμι» τις προσπάθειες της κυβέρνησης Μητσοτάκη για μια σύγχρονη και ανταγωνιστική ΕΡΤ, απαλλαγμένη από τις «ασθένειες» του παρελθόντος. Όχι τίποτ' άλλο, αλλά θα είναι κρίμα από την στιγμή που ήδη υπάρχουν απτά αποτελέσματα...