Μας συγχωρείτε, αλλά στην κόντρα μεταξύ Αλέξη Πατέλη και Νικήτα Κακλαμάνη στηρίζουμε αναφανδόν τον δεύτερο, από το στόμα του οποίου ακούστηκε ξεκάθαρα μια μεγάλη αλήθεια.

Ότι δηλαδή οι τεχνοκράτες της κυβέρνησης θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και πως επειδή αποτελούν προσωπικές επιλογές του πρωθυπουργού δεν έχουν το… ακαταλόγιστο.

Παράλληλά θα πρέπει να αναλαμβάνουν και τις ευθύνες τους κι όχι μόνο να ζητούν από άλλους τον λογαριασμό… Άλλωστε έχει αποδειχθεί επανειλημμένως πως αν και καθ' όλα άξιοι όσον αφορά το πεδίο των αρμοδιοτήτων τους, στην επικοινωνία έχουν σοβαρά κενά κι αυτό είναι απολύτως λογικό, μιας και η βασική δραστηριότητά τους εξαντλείται εντός των τειχών του γραφείου τους. Δεν θέλουμε να θυμίσουμε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις γιατί δεν έχει και νόημα.

Θα ήταν όμως χρήσιμο να αναλογιστούμε τι θα γινόταν αν στην θέση τους βρισκόταν κανένας κοινοβουλευτικός… Any way όπως λένε και στα χωριά μας, η περίπτωση Πατέλη έχει και μια ακόμη διάσταση. Με αυτό που είπε ο σύμβουλος του πρωθυπουργού επί των οικονομικών για την αποτελεσματικότητα του οποίου στο Μαξίμου άπαντες στάζουν… μέλι, άθελά του ακύρωσε τον πυρήνα της επιχειρηματολογίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, περί… αρίστων, αφού τα διδακτορικά με τα οποία τα έβαλε και συνολικά η ακαδημαϊκή πορεία του κάθε ανθρώπου εντάσσονται σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο. Χώρια που πυροβόλησε και τα πόδια του, αφού και ο ίδιος σε αυτή την κατηγορία ανήκει…