Αριστουργήματα τόσο ιδιαίτερα και προσωπικά, όπως το «Αγκίρε, η Μάστιγα του Θεού», «Φιτζκαράλντο», το «Grizzly Bear», ή η «Διαφθορά στη Νέα Ορλεάνη», έχουν αναδείξει τον Χέρτζογκ ως ένα ξεχωριστό σκηνοθέτη, του οποίου τα έργα δεν μπορούν εύκολα να καταταχθούν σε κάποιο είδος, καθώς η προσωπική του σφραγίδα και η διαρκής και μεγάλη διαπερατότητα μεταξύ της μυθοπλασίας και της πραγματικότητας που διακρίνει τις ταινίες του είναι συστατικά, που κατά γενική ομολογία, τα καθιστούν μοναδικά.

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση επιμελήθηκε, με μέριμνα της Αφροδίτης Παναγιωτάκου και της Πάσκουα Βοργιά, ένα ευπρόσδεκτο από το αθηναϊκό κοινό και γονιμοποιό για τους ενδιαφερόμενους και τους ειδήμονες αφιέρωμα στον Χέρτζογκ, με την προβολή ταινιών και ντοκιμαντέρ του που εν πολλοίς δεν μπορεί κάποιος να χαρεί εύκολα στις συνηθισμένες αίθουσες. Έργα που αντικατοπτρίζουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά, τεχνικά, μυθοπλαστικά και ιδίως κοινωνικο-ιστορικά, με μία ποιητικότερα ανθρωπολογική και οικολογική χροιά, που κάνουν τόσο ιδιαίτερο το έργο του διαλεκτού αυτού δημιουργού. Σημαντικό δείγμα και σχετικώς άγνωστο στο αθηναϊκό κοινό είναι και οι δύο πρώιμες δημιουργίες του, γυρισμένες στην Κρήτη και στην Κω, που αποκαλύπτουν τη σχέση του Χέρτζογκ με την Ελλάδα, μέσω του αρχαιολόγου κι αρχαιολάτρη παππού του, ο οποίος είχε πραγματοποιήσει ανασκαφές στις αρχές του 20ου αιώνα στην Κω.