Πάπισσα Ιωάννα: Το «αντιχριστιανικό και κακόηθες» έργο του Ροϊδη στη Λυρική Σκηνή
Μια παραγγελία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στον συνθέτη Γιώργο Βασιλαντωνάκη για τον εορτασμό των 80 χρόνων του οργανισμού
Μια νέα όπερα, η Πάπισσα Ιωάννα, παραγγελία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στον συνθέτη Γιώργο Βασιλαντωνάκη για τον εορτασμό των 80 χρόνων του οργανισμού, έρχεται, 154 χρόνια μετά την κυκλοφορία του «αντιχριστιανικού και κακοήθους» μυθιστορήματος του Εμμανουήλ Ροΐδη.
Το ποιητικό κείμενο που υπογράφει ο συγγραφέας Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης βασίζεται στο ομώνυμο έργο του Ροΐδη, το οποίο μιλάει για μια γυναίκα που έφθασε να πάρει τον θρόνο του Πάπα κρύβοντας τη γυναικεία της φύση. Η νέα φιλόδοξη παραγωγή θα παρουσιαστεί για τρεις μοναδικές παραστάσεις, στις 8, 15 και 22 Μαρτίου 2020, στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, σε μουσική διεύθυνση Στάθη Σούλη και σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά.
Η ανάθεση για τη νέα όπερα υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Με την Πάπισσα Ιωάννα, η Εθνική Λυρική Σκηνή κάνει ένα ακόμα σημαντικό βήμα στην πολιτική αναθέσεων του Καλλιτεχνικού Διευθυντή Γιώργου Κουμεντάκη, πάνω σε σπουδαία έργα της νεότερης και σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, η οποία έχει στόχο αφενός να δώσει ώθηση στη δημιουργικότητα των Ελλήνων συνθετών και αφετέρου να δημιουργήσει ένα νέο οπερατικό ρεπερτόριο με σημαντικά ελληνικά έργα. Μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσαν όπερες όπως, μεταξύ άλλων, το Ζ του Μηνά Μπορμπουδάκη, η Κερένια κούκλα του Τάσου Ρωσόπουλου, τα Οράματα και θάματα του Δημήτρη Μαραγκόπουλου στην Εναλλακτική Σκηνή, αλλά και η οπερέτα Μήδεια του Νίκου Κυπουργού, η Πάπισσα Ιωάννα έρχεται πάνω στη συμπλήρωση των 80 ετών της ΕΛΣ, για να γιορτάσει και να αναδείξει με τον πιο ουσιαστικό τρόπο τη σύγχρονη ελληνική δημιουργία.
Το συγκλονιστικό έργο του Ροΐδη, το οποίο κατακρίθηκε σφόδρα στην εποχή του λόγω της δριμείας κριτικής που ασκούσε στους εκπροσώπους και τις πρακτικές της εκκλησίας, επελέγη όχι μόνο λόγω της εντελώς ιδιαίτερης θέσης του στη νεοελληνική λογοτεχνία, αλλά και για την εντυπωσιακά οπερατική δομή του. Έχει ως κέντρο του έναν χαρακτήρα η διαδρομή του οποίου ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια και μπορεί να αποτελέσει το ιδανικό υλικό για μια εμβληματική οπερατική ηρωίδα. «Ωραία ως άνθος του λειμώνος, σοφή ως βίβλος του Ινκμάρου, πανούργος ως αλώπηξ». Με αυτά τα λόγια περιγράφει ο Ροΐδης την πρωταγωνίστρια ηρωίδα του, της οποίας τον βίο παρακολουθεί από τη στιγμή της γέννησής της έως τον ατιμωτικό θάνατό της. Παράλληλα, οι άγριες σκηνές πλήθους, οι έντονα φορτισμένες συναισθηματικά καταστάσεις, αλλά και το φιλοσοφικό και ιστορικό υλικό, προσφέρουν μια ιδανική αφετηρία για ένα πολύ ενδιαφέρον λιμπρέτο.
Ο Γιώργος Βασιλαντωνάκης συνέθεσε την Πάπισσα Ιωάννα μέσα σε διάστημα περίπου δύο ετών. Το έργο αποτελείται από δύο πράξεις και χωρίζεται σε δεκαπέντε σκηνές. Ο βραβευμένος συνθέτης σημειώνει: «Ένα από τα πλέον σημαντικά και αμφιλεγόμενα έργα της ελληνικής λογοτεχνίας βρίσκει, μέσω της χαρισματικής μεταγραφής του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, τη θέση του στο σύγχρονο ελληνικό λυρικό ρεπερτόριο. Σκοπός μου ήταν να σκιαγραφήσω ένα ατίθασο και ασυμβίβαστο πνεύμα, μια φιγούρα τραγική και ρομαντική συνάμα, που συνεχώς μεταλλάσσεται, φθείρεται και επαναπροσδιορίζεται ενάντια σε όλα, μέχρι τελικής πτώσεως. Η ηρωίδα ελίσσεται σε δυο μουσικά σύμπαντα. Το πρώτο αφουγκράζεται το ιστορικό και γεωγραφικό πλαίσιο του έργου, λειτουργώντας “περιγραφικά”. Το δεύτερο επεμβαίνει με τρόπο ψυχολογικό, συναισθηματικό, πνευματικό αλλά και υπόγειο, αφαιρετικό και υπερβατικό, αντηχώντας ενίοτε και τη φωνή του Ροΐδη. Οι δύο αυτοί μουσικοί κόσμοι άλλοτε λειτουργούν αυτόνομα, άλλοτε συνυπάρχουν ή συγκρούονται. Η συνθετική προσέγγιση είναι σύγχρονη, ελεύθερη και ανοιχτή σε μουσικά στοιχεία, τεχνικές και διαδικασίες που δεν περιορίζονται χρονικά ή τεχνοτροπικά. Ξεκινάει από ήχους που λειτουργούν αφηγηματικά και στη συνέχεια αποκτούν μουσικά δομική υπόσταση ως πηγές αρμονικού και ηχοχρωματικού υλικού, χτίζοντας μια παράλληλη μουσική αφήγηση που υπηρετεί και εξελίσσεται μαζί με τον εσωτερικό κόσμο των χαρακτήρων και τη δραματική δομή».
Το εντυπωσιακό σκηνικό –έναν λαβύρινθο σε δύο διαστάσεις– υπογράφει η Εύα Μανιδάκη, τα κοστούμια η Ιωάννα Τσάμη και τους φωτισμούς ο Αλέκος Αναστασίου. Συνεργάτες στη σκηνοθεσία είναι η Γκέλυ Καλαμπάκα, ενώ στην κινησιολογία ο Τάσος Καραχάλιος.
Τη μουσική διεύθυνση υπογράφει ένας νέος ανερχόμενος Έλληνας αρχιμουσικός, ο Στάθης Σούλης, ο οποίος έλαβε ιδιαιτέρως θετικές κριτικές για τη διεύθυνσή του στον Σιμόν Μποκκανέγκρα της ΕΛΣ, αλλά και για πολλές παραγωγές της Εναλλακτικής Σκηνής.
Στον ρόλο του τίτλου μια νέα Ελληνίδα υψίφωνος, η Χρύσα Μαλιαμάνη, η οποία γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασε μονωδία στο Νέο Ωδείο με τη Βαρβάρα Τσαμπαλή (δίπλωμα με άριστα παμψηφεί).
Τους ρόλους του Φρουμέντιου και του Φλώρου ερμηνεύει ο διακεκριμένος βαρύτονος της ΕΛΣ Διονύσης Σούρμπης, ο οποίος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1978.
Στη διανομή του έργου συναντούμε διακεκριμένους και νεότερους Έλληνες μονωδούς, όπως τους: Πέτρο Μαγουλά, Ινές Ζήκου, Μαργαρίτα Συγγενιώτου, Κωστή Ρασιδάκι, Γιάννη Χριστόπουλο, Νίκο Κατσιγιάννη, Πέτρο Σαλάτα, Διονύση Μελογιαννίδη, Γιάννη Κάβουρα, Γιώργο Ματθαιακάκη, Νίκο Σπανάτη, Μάριο Σαραντίδη, Νίκο Στεφάνου, Γιάννη Καλύβα.
Το ποιητικό κείμενο που υπογράφει ο συγγραφέας Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης βασίζεται στο ομώνυμο έργο του Ροΐδη, το οποίο μιλάει για μια γυναίκα που έφθασε να πάρει τον θρόνο του Πάπα κρύβοντας τη γυναικεία της φύση. Η νέα φιλόδοξη παραγωγή θα παρουσιαστεί για τρεις μοναδικές παραστάσεις, στις 8, 15 και 22 Μαρτίου 2020, στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, σε μουσική διεύθυνση Στάθη Σούλη και σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά.
Η ανάθεση για τη νέα όπερα υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Με την Πάπισσα Ιωάννα, η Εθνική Λυρική Σκηνή κάνει ένα ακόμα σημαντικό βήμα στην πολιτική αναθέσεων του Καλλιτεχνικού Διευθυντή Γιώργου Κουμεντάκη, πάνω σε σπουδαία έργα της νεότερης και σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, η οποία έχει στόχο αφενός να δώσει ώθηση στη δημιουργικότητα των Ελλήνων συνθετών και αφετέρου να δημιουργήσει ένα νέο οπερατικό ρεπερτόριο με σημαντικά ελληνικά έργα. Μετά τη μεγάλη επιτυχία που σημείωσαν όπερες όπως, μεταξύ άλλων, το Ζ του Μηνά Μπορμπουδάκη, η Κερένια κούκλα του Τάσου Ρωσόπουλου, τα Οράματα και θάματα του Δημήτρη Μαραγκόπουλου στην Εναλλακτική Σκηνή, αλλά και η οπερέτα Μήδεια του Νίκου Κυπουργού, η Πάπισσα Ιωάννα έρχεται πάνω στη συμπλήρωση των 80 ετών της ΕΛΣ, για να γιορτάσει και να αναδείξει με τον πιο ουσιαστικό τρόπο τη σύγχρονη ελληνική δημιουργία.
Το συγκλονιστικό έργο του Ροΐδη, το οποίο κατακρίθηκε σφόδρα στην εποχή του λόγω της δριμείας κριτικής που ασκούσε στους εκπροσώπους και τις πρακτικές της εκκλησίας, επελέγη όχι μόνο λόγω της εντελώς ιδιαίτερης θέσης του στη νεοελληνική λογοτεχνία, αλλά και για την εντυπωσιακά οπερατική δομή του. Έχει ως κέντρο του έναν χαρακτήρα η διαδρομή του οποίου ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια και μπορεί να αποτελέσει το ιδανικό υλικό για μια εμβληματική οπερατική ηρωίδα. «Ωραία ως άνθος του λειμώνος, σοφή ως βίβλος του Ινκμάρου, πανούργος ως αλώπηξ». Με αυτά τα λόγια περιγράφει ο Ροΐδης την πρωταγωνίστρια ηρωίδα του, της οποίας τον βίο παρακολουθεί από τη στιγμή της γέννησής της έως τον ατιμωτικό θάνατό της. Παράλληλα, οι άγριες σκηνές πλήθους, οι έντονα φορτισμένες συναισθηματικά καταστάσεις, αλλά και το φιλοσοφικό και ιστορικό υλικό, προσφέρουν μια ιδανική αφετηρία για ένα πολύ ενδιαφέρον λιμπρέτο.
Ο Γιώργος Βασιλαντωνάκης συνέθεσε την Πάπισσα Ιωάννα μέσα σε διάστημα περίπου δύο ετών. Το έργο αποτελείται από δύο πράξεις και χωρίζεται σε δεκαπέντε σκηνές. Ο βραβευμένος συνθέτης σημειώνει: «Ένα από τα πλέον σημαντικά και αμφιλεγόμενα έργα της ελληνικής λογοτεχνίας βρίσκει, μέσω της χαρισματικής μεταγραφής του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, τη θέση του στο σύγχρονο ελληνικό λυρικό ρεπερτόριο. Σκοπός μου ήταν να σκιαγραφήσω ένα ατίθασο και ασυμβίβαστο πνεύμα, μια φιγούρα τραγική και ρομαντική συνάμα, που συνεχώς μεταλλάσσεται, φθείρεται και επαναπροσδιορίζεται ενάντια σε όλα, μέχρι τελικής πτώσεως. Η ηρωίδα ελίσσεται σε δυο μουσικά σύμπαντα. Το πρώτο αφουγκράζεται το ιστορικό και γεωγραφικό πλαίσιο του έργου, λειτουργώντας “περιγραφικά”. Το δεύτερο επεμβαίνει με τρόπο ψυχολογικό, συναισθηματικό, πνευματικό αλλά και υπόγειο, αφαιρετικό και υπερβατικό, αντηχώντας ενίοτε και τη φωνή του Ροΐδη. Οι δύο αυτοί μουσικοί κόσμοι άλλοτε λειτουργούν αυτόνομα, άλλοτε συνυπάρχουν ή συγκρούονται. Η συνθετική προσέγγιση είναι σύγχρονη, ελεύθερη και ανοιχτή σε μουσικά στοιχεία, τεχνικές και διαδικασίες που δεν περιορίζονται χρονικά ή τεχνοτροπικά. Ξεκινάει από ήχους που λειτουργούν αφηγηματικά και στη συνέχεια αποκτούν μουσικά δομική υπόσταση ως πηγές αρμονικού και ηχοχρωματικού υλικού, χτίζοντας μια παράλληλη μουσική αφήγηση που υπηρετεί και εξελίσσεται μαζί με τον εσωτερικό κόσμο των χαρακτήρων και τη δραματική δομή».
Το εντυπωσιακό σκηνικό –έναν λαβύρινθο σε δύο διαστάσεις– υπογράφει η Εύα Μανιδάκη, τα κοστούμια η Ιωάννα Τσάμη και τους φωτισμούς ο Αλέκος Αναστασίου. Συνεργάτες στη σκηνοθεσία είναι η Γκέλυ Καλαμπάκα, ενώ στην κινησιολογία ο Τάσος Καραχάλιος.
Τη μουσική διεύθυνση υπογράφει ένας νέος ανερχόμενος Έλληνας αρχιμουσικός, ο Στάθης Σούλης, ο οποίος έλαβε ιδιαιτέρως θετικές κριτικές για τη διεύθυνσή του στον Σιμόν Μποκκανέγκρα της ΕΛΣ, αλλά και για πολλές παραγωγές της Εναλλακτικής Σκηνής.
Στον ρόλο του τίτλου μια νέα Ελληνίδα υψίφωνος, η Χρύσα Μαλιαμάνη, η οποία γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασε μονωδία στο Νέο Ωδείο με τη Βαρβάρα Τσαμπαλή (δίπλωμα με άριστα παμψηφεί).
Τους ρόλους του Φρουμέντιου και του Φλώρου ερμηνεύει ο διακεκριμένος βαρύτονος της ΕΛΣ Διονύσης Σούρμπης, ο οποίος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1978.
Στη διανομή του έργου συναντούμε διακεκριμένους και νεότερους Έλληνες μονωδούς, όπως τους: Πέτρο Μαγουλά, Ινές Ζήκου, Μαργαρίτα Συγγενιώτου, Κωστή Ρασιδάκι, Γιάννη Χριστόπουλο, Νίκο Κατσιγιάννη, Πέτρο Σαλάτα, Διονύση Μελογιαννίδη, Γιάννη Κάβουρα, Γιώργο Ματθαιακάκη, Νίκο Σπανάτη, Μάριο Σαραντίδη, Νίκο Στεφάνου, Γιάννη Καλύβα.
