Το Ελεγκτικό Συνέδριο απέρριψε αγωγή του Δημοσίου για επιστροφή χρηματοδότησης από Δήμο
«Απαγορευτικό» έβαλε η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου στη δυνατότητα του ελληνικού δημοσίου να στραφεί κατά Δήμων και Κοινοτήτων στην περίπτωση που διαθέτουν την κρατική χρηματοδότηση σε άλλους σκοπούς από αυτούς που τους χορηγήθηκε.
Στην προκειμένη περίπτωση που εξέτασε το Ανώτατο Δημοσιονομικό Δικαστήριο της χώρας, δήμος χρηματοδοτήθηκε με ποσό 279.428 ευρώ προκειμένου να επισκευάσει και να κατασκευάσει κτίριο για να στεγαστεί το Τμήμα Συνοριακής Φύλαξης και Δίωξης παράτυπων μεταναστών της Ελληνικής Αστυνομίας.
Στη πορεία -ωστόσο- το ποσό διατέθηκε και για άλλους σκοπούς με αποτέλεσμα το ελληνικό δημόσιο να στραφεί κατά του δήμου, ζητώντας να υποχρεωθεί να του καταβάλει, σύμφωνα με τα άρθρα 105 και 106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα (ΕισΝΑΚ), νομιμοτόκως, το ποσό των 279.428 ευρώ, για την αποκατάσταση ισόποσης ζημίας την οποία υπέστη από παράνομες πράξεις και παραλείψεις των οργάνων του Δήμου.
Αρχικά, τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου έκανε δεκτή την αγωγή ωστόσο στη συνέχεια ο δήμος άσκησε αναίρεση και η υπόθεση οδηγήθηκε στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, η οποία έκανε δεκτή την αναίρεση του Δήμου.
Τελικά, με την υπ΄ αριθμ. 201/2021 απόφασή της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου κρίθηκε ότι απαραδέκτως ασκήθηκε η επίδικη αγωγή του Δημοσίου.
Ειδικότερα, στο σκεπτικό της απόφασης της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου επισημαίνεται ότι «αν και, πράγματι, το γράμμα της διάταξης του άρθρου 106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα δεν αποκλείει τη δυνατότητα του Δημοσίου να στραφεί κατά Δήμου για παράνομες ενέργειες αυτού που ζημίωσαν το Δημόσιο, εν τούτοις δεν επιτρέπει να αποδοθεί ότι με τα άρθρα 105 και 106 του ΕισΝΑΚ ρυθμίζονται και οι σχέσεις αποζημιωτικής ευθύνης μεταξύ φορέων δημόσιας εξουσίας.
Περαιτέρω, η ανάλογη εφαρμογή της διάταξης αυτής και στις σχέσεις μεταξύ φορέων δημόσιας εξουσίας δεν είναι επιτρεπτή δεδομένου ότι, κατά πάγια παράδοση του ελληνικού συνταγματικού και διοικητικού δικαίου, οι σχέσεις δημοσίου δικαίου υπάγονται σε ιδιαίτερο καθεστώς διεπόμενο από ειδικότερες γενικές αρχές και νομοθεσία, τέτοια δε σχέση εμφανίζεται ιδιαζόντως και στην κρινόμενη περίπτωση όπου ένας φορέας δημόσιας εξουσίας, το Δημόσιο, στρέφεται κατ’ άλλου, του Δήμου, επικαλούμενος παραβίαση από τον εν λόγω Δήμο, δημοσίου δικαίου υποχρέωσης αυτού».
Στη πορεία -ωστόσο- το ποσό διατέθηκε και για άλλους σκοπούς με αποτέλεσμα το ελληνικό δημόσιο να στραφεί κατά του δήμου, ζητώντας να υποχρεωθεί να του καταβάλει, σύμφωνα με τα άρθρα 105 και 106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα (ΕισΝΑΚ), νομιμοτόκως, το ποσό των 279.428 ευρώ, για την αποκατάσταση ισόποσης ζημίας την οποία υπέστη από παράνομες πράξεις και παραλείψεις των οργάνων του Δήμου.
Αρχικά, τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου έκανε δεκτή την αγωγή ωστόσο στη συνέχεια ο δήμος άσκησε αναίρεση και η υπόθεση οδηγήθηκε στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, η οποία έκανε δεκτή την αναίρεση του Δήμου.
Τελικά, με την υπ΄ αριθμ. 201/2021 απόφασή της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου κρίθηκε ότι απαραδέκτως ασκήθηκε η επίδικη αγωγή του Δημοσίου.
Ειδικότερα, στο σκεπτικό της απόφασης της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου επισημαίνεται ότι «αν και, πράγματι, το γράμμα της διάταξης του άρθρου 106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα δεν αποκλείει τη δυνατότητα του Δημοσίου να στραφεί κατά Δήμου για παράνομες ενέργειες αυτού που ζημίωσαν το Δημόσιο, εν τούτοις δεν επιτρέπει να αποδοθεί ότι με τα άρθρα 105 και 106 του ΕισΝΑΚ ρυθμίζονται και οι σχέσεις αποζημιωτικής ευθύνης μεταξύ φορέων δημόσιας εξουσίας.
Περαιτέρω, η ανάλογη εφαρμογή της διάταξης αυτής και στις σχέσεις μεταξύ φορέων δημόσιας εξουσίας δεν είναι επιτρεπτή δεδομένου ότι, κατά πάγια παράδοση του ελληνικού συνταγματικού και διοικητικού δικαίου, οι σχέσεις δημοσίου δικαίου υπάγονται σε ιδιαίτερο καθεστώς διεπόμενο από ειδικότερες γενικές αρχές και νομοθεσία, τέτοια δε σχέση εμφανίζεται ιδιαζόντως και στην κρινόμενη περίπτωση όπου ένας φορέας δημόσιας εξουσίας, το Δημόσιο, στρέφεται κατ’ άλλου, του Δήμου, επικαλούμενος παραβίαση από τον εν λόγω Δήμο, δημοσίου δικαίου υποχρέωσης αυτού».
