Μια απίστευτη κατάσταση επικρατεί εδώ και πολλά χρόνια στο Θέατρο Βράχων, την οποία παρακολουθώ ανελλιπώς. Το θυμήθηκα πρόσφατα, που πήγα και πάλι να δω μια παράσταση, όπως θυμήθηκα πέρσι που είχα συναντήσει και τον δήμαρχο, τον κ. Γρηγόρη Κατωπόδη, και ήταν κάπως ανήσυχος με όλα όσα συμβαίνουν. Φέτος η υπόθεση έφτασε στον Αρειο Πάγο!

Ακούστε τι έχει γίνει.

Το 1981, επί θητείας Μελίνας Μερκούρη στο υπουργείο Πολιτισμού, η χρήση του χώρου των λατομείων πέρασε στον Δήμο Βύρωνα και τα χρόνια που ακολούθησαν τα εγκαταλελειμμένα λατομεία από χωματερή μετατράπηκαν σε χώρο πολιτισμού και αναψυχής, με δύο θέατρα και γήπεδα (βόλεϊ, μπάσκετ, ποδόσφαιρο κ.λπ.)

Το 2003 βρέθηκαν κάποιοι ιδιώτες που διεκδίκησαν τον χώρο. Ότι τους ανήκει και καλά. Το 2016 το Πρωτοδικείο αποφάσισε πως ο χώρος ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο. Το 2020 το Εφετείο αποφάσισε -αιφνιδιάζοντας τους πάντες- ότι η έκταση αυτή ανήκει στους ιδιώτες.

Το 2022 η αίτηση αναίρεσης της απόφασης του Εφετείου εξετάστηκε στον Άρειο Πάγο, που αναμένεται να εκδώσει την απόφασή του εντός του επόμενου έτους.

Αξίζει δε να σας πω στο σημείο αυτό ότι η απόφαση του Εφετείου Αθηνών του 2020 παραχωρεί την επίμαχη έκταση στους φερόμενους ως ιδιοκτήτες, με την αναγνώριση τίτλων ιδιοκτησίας (χρυσόβουλων) που χρονολογούνται από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας!

Ουάου!

Τότε (1800), που λέτε, η γη ανήκε στους Τούρκους κατακτητές, σε Έλληνες μεγαλοκτηματίες και στην Εκκλησία. Στα τέλη του 1830 οι Οθωμανοί, πριν ξεκουμπιστούν, βλέποντας προς τα πού γέρνει η πλάστιγγα, άρχισαν να πουλάνε όσο-όσο τις κτηματικές τους περιουσίες στην Αττική, με ιδιωτικά συμφωνητικά, για ένα γρόσι το στρέμμα, ώστε να μη μείνει τελικά ούτε στρέμμα για δημόσια περιουσία. Όλη λοιπόν η γη της Αττικής που κατεχόταν από τους Τούρκους είχε περάσει στα χέρια των παπάδων, των Ελλήνων και ξένων κτηματιών.

Με τέτοιους τίτλους ιδιοκτησίας κάποιοι ιδιώτες σήμερα θέλουν να πάρουν τον χώρο και να γκρεμίσουν θέατρα και γήπεδα.

Ελπίζω να μη γίνει ποτέ!