Η κόρη του Γιάννη Πλούταρχου θεωρείτο από τις καλές µαθήτριες στο σχολείο, ωστόσο η ίδια πρόσφατα αναφέρθηκε στη µαθησιακή δυσκολία που αντιµετωπίζει, αποκαλύπτοντας πως έχει διαγνωστεί µε ∆ΕΠΥ. Η Κατερίνα Κακοσαίου έχει µεγάλη αγάπη για τη µουσική, αλλά, πριν ασχοληθεί µε το τραγούδι, ήθελε να έχει τελειώσει τις σπουδές της. Η ίδια µιλάει αποκλειστικά στο «Secret» για τη συνεργασία που ετοιµάζει µε τον πατέρα της, το νέο της κοµµάτι, αλλά και τα όνειρά της.

Σε λίγες ηµέρες ξεκινάς τις εµφανίσεις µε τον πατέρα σου. Πώς νιώθεις; Είναι αυστηρός µαζί σου;

Είναι σίγουρα πολύ αυστηρός κριτής, αλλά αυτό µε έχει βοηθήσει µέχρι σήµερα πάρα πολύ, γιατί θέλω ό,τι κάνω να είναι πραγµατικά καλό και σωστό µουσικά. Να αρέσει κατ’ αρχάς σε εµένα και, εννοείται, επιθυµία µου είναι να αρέσει και στον κόσµο. Για τις εµφανίσεις που έρχονται στην «Ανοδο» είµαι ενθουσιασµένη. Είναι η πρώτη φορά που θα βρίσκοµαι σε νυχτερινό µαγαζί της Αθήνας και ανυποµονώ. Νοµίζω, θα είναι µια πολύ όµορφη συνεργασία.

Είναι δύσκολο να είσαι η κόρη του Γιάννη Πλούταρχου;

Εχει τα θετικά και τα αρνητικά του. Σίγουρα γνωρίσαµε τον χώρο της δουλειάς από µέσα, είδαµε από µικρή ηλικία τα καλά και τα κακά του επαγγέλµατος. Από την άλλη, σίγουρα είναι πιο δύσκολο για εµάς ψυχολογικά, διότι είναι επιθυµία µας να φανούµε αντάξιοι και να κάνουµε περήφανο τον πατέρα µας

Μίλησέ µας για το νέο σου τραγούδι «Τι φταις κι εσύ», που κάνει θραύση.

Είναι το πρώτο τραγούδι που κυκλοφορώ από τη νέα µου δισκογραφική εταιρεία, τη Minos EMI / Universal. Αυτό το τραγούδι είναι πολύ κοντά στην προσωπικότητά µου. Στην καθηµερινότητά µου ακούω µόνο ευχάριστα τραγούδια, όπως είναι και αυτό. Αυτό το τραγούδι, πριν καν γίνει τραγούδι, όταν είχαµε ακόµη µόνο τη µουσική, µε ενθουσίαζε. Οι δηµιουργοί του είναι ο Γιάννης Πλούταρχος µαζί µε τον Νίκο Σαρρή και η ενορχήστρωση έγινε από τον Μάριο Ψιµόπουλο. Η αλήθεια γύρω από αυτό το τραγούδι είναι ότι έχει και ένα ωραίο στόρι. Στο τραγούδι είχαµε µόνο µουσική για αρκετό καιρό και ψάχναµε στίχο. Ο πατέρας µου είχε δώσει τη µουσική σε κάποιους στιχουργούς, αλλά ένιωθε ότι δεν είχε βρεθεί ο κατάλληλος στίχος µέχρι τότε. Εγώ, από την άλλη, είχα ακούσει έναν από τους στίχους και µου είχε αρέσει. Εν τω µεταξύ, αυτός ήταν και ο τελικός. Καθώς λοιπόν ήµασταν στον Μάριο Ψιµόπουλο για την ενορχήστρωση ενός άλλου τραγουδιού, ζητήσαµε από τον Μάριο να παίξει µε ένα πιανάκι τη µουσική. Επειδή µας άρεσε, είπαµε να κάνουµε και µια µίνι ενορχήστρωση και να βρούµε έπειτα και τον στίχο. Πρότεινα εγώ τότε αυτόν που µου είχε «κολλήσει», γιατί πίστευα ότι µε µια άλλη µατιά ίσως να άρεσε και στους υπόλοιπους. Οποτε κάπως έτσι ολοκληρώθηκε το τραγούδι πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι περιµέναµε.

Βγήκες και δήλωσες δηµόσια ότι έχεις «85% ∆ΕΠΥ. Αν κάτι δεν σε ενδιαφέρει, δεν µπορείς να µείνεις συγκεντρωµένος πάνω από 10 λεπτά και είσαι ακραία υπερκινητικός άνθρωπος». Πώς είναι να ζεις µε ∆ΕΠΥ;

∆εν είναι κάτι άξιο να σταθεί κανείς τόσο πολύ σε αυτό, δεν έχει κάποια φανερή διαφορά ένας άνθρωπος µε ∆ΕΠΥ, εκτός της υπερκινητικότητας. Η ∆ΕΠΥ είναι µια πολύ συχνή µαθησιακή δυσκολία. Σίγουρα υπάρχει µια δυσκολία έκφρασης, παρ’ όλα αυτά κάθε µαθητής µπορεί να έχει τις δικές του δυσκολίες. ∆εν θεωρώ ότι η ∆ΕΠΥ είναι τόσο τροµακτική όσο αφήνουν κάποια παιδιά να πιστεύουν ότι είναι… Τρεις στους πέντε µαθητές πιθανώς να έχουν. Είναι κάτι πάρα πολύ κοινό. Μπορώ όµως σίγουρα να πω για έναν τέτοιο άνθρωπο πως, για να ασχοληθεί µε οτιδήποτε στη ζωή του, θα πρέπει πραγµατικά να τον ενδιαφέρει, αλλιώς δεν θα είναι εστιασµένος σε αυτό. Γενικώς, αν τα παιδιά έχουν όρεξη και θέληση, η ∆ΕΠΥ σίγουρα δεν είναι η αιτία να τους σταµατήσει ούτε την προσπάθεια ούτε τα όνειρα.

Αντιµετώπισες µέχρι σήµερα δυσκολίες λόγω της ∆ΕΠΥ;

Σίγουρα µαθησιακές. Στα χρόνια του σχολείου ειδικά. Στο πανεπιστήµιο πλέον είχα µάθει να το διαχειρίζοµαι, όποτε γι’ αυτό κατάφερα να πάρω και το πρώτο και το δεύτερο πτυχίο. Είναι κάτι στο οποίο έχουµε τον έλεγχο, αν το θελήσουµε. Η υπερκινητικότητα είναι κάτι που βιώνω ακόµα και τώρα, αλλά δεν τη θεωρώ πρόβληµα. Ισα-ίσα, δεν κάθοµαι σχεδόν ποτέ, συνέχεια θέλω κάτι να κάνω, µε κάτι να καταπιάνοµαι. Αυτό µε κάνει να µη βαριέµαι, µου δίνει ζωή.

Οταν σου το ανακοίνωσαν, πώς αντέδρασες;

Το είχα καταλάβει από µόνη µου, οπότε ίσα-ίσα χάρηκα, γιατί δικαιούµουν ορισµένους διαφορετικούς µηχανισµούς εξέτασης, που µε διευκόλυναν, και τα πήγαινα πολύ καλύτερα. Τα παιδιά µε ∆ΕΠΥ πιθανόν να µη γνωρίζουν καν ότι την έχουν, όµως, αν εντοπιστεί, καλό είναι να πάρουν το χαρτί που το επιβεβαιώνει, διότι θα διευκολυνθούν αρκετά και η επίδοσή τους θα είναι πολύ καλύτερη.

Ηθελες από µικρή να γίνεις τραγουδίστρια;

Σίγουρα από µικρή αγαπούσα το τραγούδι, γιατί ήταν µέρος της ζωής µου από πολύ µικρή ηλικία. Είχα, εν τω µεταξύ, εκφράσει αυτή µου την επιθυµία στον πατέρα µου όταν ήµουν 10 χρόνων. Του φώναζα, θυµάµαι -σε περίπτωση που δεν το είχε καταλάβει (γέλια)-, ότι κάποια µέρα θα γίνω τραγουδίστρια.

Ποιο είναι το όνειρό σου;

Ονειρα έχω αρκετά. Σε ό,τι αφορά το επαγγελµατικό κοµµάτι, αν µε αξιώσει ο Θεός, θα ήθελα πραγµατικά το τραγούδι να είναι το επάγγελµά µου και να βιοπορίζοµαι από αυτό. Μου δίνει χαρά, ζωή και νιώθω ότι το τραγούδι είναι και ένα µεγάλο µέρος της Κατερίνας.

*Δημοσιεύθηκε στο Secret των Παραπολιτικών