"Ο κοσμηματοπώλης είναι σαν τον γυναικολόγο" - Ο Αντώνης Βουράκης εξομολογείται για την παράδοση 100 χρόνων που υπάρχει πίσω του και για την υποκριτική
"Δεν είχα άλλες επιλογές, όμως θέλω να πω ότι δεν δυσαρεστήθηκα από αυτή την επιλογη που έκανα στη ζωή μου", δηλώνει στα "Π" ο Αντώνης Βουράκης, ο οποίος μιλάει και για την ενασχόλησή του με την ηθοποιία
Σασα Σταματη
Ο Αντώνης Βουράκης θεωρείται ένας από τους κορυφαίους Ελληνες κοσμηματοπώλες. Ο διάσημος πλέον άνθρωπος του κοσμήματος μπορεί να είναι υπερήφανος, αφού σε έναν χρόνο η οικογένειά του κλείνει εκατό χρόνια στον χώρο αυτόν. Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του μιλάει στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» για το πώς προέκυψε η ενασχόλησή του με το κόσμημα, τα γούρια και την ηθοποιία, αλλά και για τη συμβουλή που του είχαν δώσει οι γονείς του.
Πείτε μας λίγα πράγματα για εσάς.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Πήγα στο Κολλέγιο Αθηνών, από όπου και αποφοίτησα. Στη συνέχεια πήγα στο Λονδίνο, στο London School of Foreign Trade, όπου σπούδασα οικονομικά, και από εκεί έπειτα πήγα στην Αμβέρσα, όπου έμαθα περί διαμαντιών. Κατόπιν αυτού υπηρέτησα στο Ναυτικό και στη συνέχεια ακολούθησα τη δουλειά του πατέρα μου, του Δημήτρη Βουράκη, που ήταν ένας εκ των τριών αδελφών Βουράκη, κοσμηματοπώλης δεύτερης γενιάς - εγώ είμαι η τρίτη γενιά. Σε έναν χρόνο η οικογένεια Βουράκη κλείνει εκατό έτη παρουσίας στο κοσμηματοπωλείο της οδού Βουκουρεστίου 8.
Πώς νιώθετε;
Είμαι υπερήφανος για την ιστορία της οικογένειάς μου, η οποία όλα αυτά τα χρόνια υπηρετεί το κόσμημα στην ελληνική αγορά και κατόρθωσε να είναι εφάμιλλη διεθνών οίκων. Σκέφτομαι κάποια στιγμή να γράψω τα απομνημονεύματά μου, να έχω την ευκαιρία να απαριθμήσω πολλά γεγονότα που έζησα. Συνάντησα διάσημους ανθρώπους, οι οποίοι με τίμησαν με το να φορούν κοσμήματα του Οίκου Βουράκη.
Θέλατε από μικρός να ασχοληθείτε με το κόσμημα;
Ήθελα, δεν ήθελα, δεν υπήρχε ερώτηση γι’ αυτό το θέμα. Από τη στιγμή που η οικογένειά μου είχε κοσμηματοπωλείο, ασχολήθηκα με το κόσμημα και εγώ. Δεν είχα άλλες επιλογές, όμως θέλω να πω ότι δεν δυσαρεστήθηκα από αυτή την επιλογή που έκανα στη ζωή μου.
Για το 2024 ποιο είναι το γούρι του οίκου σας;
Εχουμε ένα σύμπλεγμα που έχει το νούμερο 24 επάνω. Φυσικά, έχουμε πολλά γούρια. Η οικογένειά μας ήταν η πρώτη που λανσάρισε το γούρι, το οποίο ήταν ένα τετράφυλλο με το νούμερο της χρονιάς στην οποία αντιστοιχούσε και πρέπει να ήταν το 1958. Κατόπιν αυτού, έπειτα από κάποια χρόνια και άλλοι συνάδελφοι καθιέρωσαν τα γούρια. Το 1958 το πρώτο μας γούρι από τετράφυλλο χρυσό πήγαινε στους πελάτες αντί χριστουγεννιάτικης κάρτας.
Λέγατε τα κάλαντα όταν ήσασταν μικρός;
Ναι, τα έλεγα. Ακολουθούσα και εγώ τα ήθη και τα έθιμα. Στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού ήμουν εσωτερικός στο κολλέγιο, όπου εκεί ξεκινήσαμε και λέγαμε τα κάλαντα.
Παράλληλα, εκτός από κοσμηματοπώλης, έχετε και ταλέντο στην ηθοποιία. Πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με αυτήν;
Το 1998 πλησίασα τον πρόεδρο του Συλλόγου Αποφοίτων του Κολλεγίου Αθηνών, τον Αρη Μανιά, που με έβαλε στη θεατρική ομάδα των αποφοίτων του Κολλεγίου. Ξεκίνησα με τις οδηγίες του συμμαθητή μου,Κώστα Αρζόγλου.
Στη συνέχεια, προχωρήσαμε δύο χρονιές με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, τρία χρόνια με τον Δημήτρη Λιγνάδη, αργότερα παρουσιάστηκε στην πορεία μας ο Δημήτρης Βλάσης, αρχιτέκτων στο επάγγελμα, ο οποίος και σκηνοθέτησε δύο έργα αφιλοκερδώς, μέχρι που ο αείμνηστος Κώστας Κυριακίδης, ο Δημήτρης Βλάσης και εγώ δημιουργήσαμε τη «Θεατροπαρέα 08».
Από εκεί και πέρα, αυτή η παρέα κράτησε περίπου δώδεκα χρόνια. Η τελευταία παράσταση που κάναμε ήταν η επιθεώρηση «Προβατόρε», τον περασμένο Οκτώβριο, και εγώ είχα διάφορους ρόλους, γιατί υπήρχαν διάφορα σκετς.
Ο κόσμος ψωνίζει κοσμήματα;
Τη σήμερον ημέρα τα κοσμήματα δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης, οπότε υπάρχει δυσκολία στην αγορά. Παρ’ όλα αυτά, αγωνιζόμαστε και εύχομαι και τα δύο μου παιδιά, η Ουρανία και η Δήμητρα, να συνεχίσουν την παράδοση. Αυτή τη στιγμή είμαστε η σύζυγός μου, η Μπέκυ, και εγώ.
Θυμάστε κάποιο ευτράπελο όλα αυτά τα χρόνια;
Θυμάμαι πολλά ευτράπελα. Η συμβουλή όμως των γονιών μου ήταν ότι «ο κοσμηματοπώλης είναι σαν τον γυναικολόγο». Δηλαδή πρέπει να είναι εχέμυθος σαν τον γυναικολόγο.
Πείτε μας λίγα πράγματα για εσάς.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Πήγα στο Κολλέγιο Αθηνών, από όπου και αποφοίτησα. Στη συνέχεια πήγα στο Λονδίνο, στο London School of Foreign Trade, όπου σπούδασα οικονομικά, και από εκεί έπειτα πήγα στην Αμβέρσα, όπου έμαθα περί διαμαντιών. Κατόπιν αυτού υπηρέτησα στο Ναυτικό και στη συνέχεια ακολούθησα τη δουλειά του πατέρα μου, του Δημήτρη Βουράκη, που ήταν ένας εκ των τριών αδελφών Βουράκη, κοσμηματοπώλης δεύτερης γενιάς - εγώ είμαι η τρίτη γενιά. Σε έναν χρόνο η οικογένεια Βουράκη κλείνει εκατό έτη παρουσίας στο κοσμηματοπωλείο της οδού Βουκουρεστίου 8.
Πώς νιώθετε;
Είμαι υπερήφανος για την ιστορία της οικογένειάς μου, η οποία όλα αυτά τα χρόνια υπηρετεί το κόσμημα στην ελληνική αγορά και κατόρθωσε να είναι εφάμιλλη διεθνών οίκων. Σκέφτομαι κάποια στιγμή να γράψω τα απομνημονεύματά μου, να έχω την ευκαιρία να απαριθμήσω πολλά γεγονότα που έζησα. Συνάντησα διάσημους ανθρώπους, οι οποίοι με τίμησαν με το να φορούν κοσμήματα του Οίκου Βουράκη.
Θέλατε από μικρός να ασχοληθείτε με το κόσμημα;
Ήθελα, δεν ήθελα, δεν υπήρχε ερώτηση γι’ αυτό το θέμα. Από τη στιγμή που η οικογένειά μου είχε κοσμηματοπωλείο, ασχολήθηκα με το κόσμημα και εγώ. Δεν είχα άλλες επιλογές, όμως θέλω να πω ότι δεν δυσαρεστήθηκα από αυτή την επιλογή που έκανα στη ζωή μου.
Είμαι υπερήφανος για την ιστορία της οικογένειάς μου
Για το 2024 ποιο είναι το γούρι του οίκου σας;
Εχουμε ένα σύμπλεγμα που έχει το νούμερο 24 επάνω. Φυσικά, έχουμε πολλά γούρια. Η οικογένειά μας ήταν η πρώτη που λανσάρισε το γούρι, το οποίο ήταν ένα τετράφυλλο με το νούμερο της χρονιάς στην οποία αντιστοιχούσε και πρέπει να ήταν το 1958. Κατόπιν αυτού, έπειτα από κάποια χρόνια και άλλοι συνάδελφοι καθιέρωσαν τα γούρια. Το 1958 το πρώτο μας γούρι από τετράφυλλο χρυσό πήγαινε στους πελάτες αντί χριστουγεννιάτικης κάρτας.
Λέγατε τα κάλαντα όταν ήσασταν μικρός;
Ναι, τα έλεγα. Ακολουθούσα και εγώ τα ήθη και τα έθιμα. Στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού ήμουν εσωτερικός στο κολλέγιο, όπου εκεί ξεκινήσαμε και λέγαμε τα κάλαντα.
Παράλληλα, εκτός από κοσμηματοπώλης, έχετε και ταλέντο στην ηθοποιία. Πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με αυτήν;
Το 1998 πλησίασα τον πρόεδρο του Συλλόγου Αποφοίτων του Κολλεγίου Αθηνών, τον Αρη Μανιά, που με έβαλε στη θεατρική ομάδα των αποφοίτων του Κολλεγίου. Ξεκίνησα με τις οδηγίες του συμμαθητή μου,Κώστα Αρζόγλου.
Στη συνέχεια, προχωρήσαμε δύο χρονιές με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, τρία χρόνια με τον Δημήτρη Λιγνάδη, αργότερα παρουσιάστηκε στην πορεία μας ο Δημήτρης Βλάσης, αρχιτέκτων στο επάγγελμα, ο οποίος και σκηνοθέτησε δύο έργα αφιλοκερδώς, μέχρι που ο αείμνηστος Κώστας Κυριακίδης, ο Δημήτρης Βλάσης και εγώ δημιουργήσαμε τη «Θεατροπαρέα 08».
Από εκεί και πέρα, αυτή η παρέα κράτησε περίπου δώδεκα χρόνια. Η τελευταία παράσταση που κάναμε ήταν η επιθεώρηση «Προβατόρε», τον περασμένο Οκτώβριο, και εγώ είχα διάφορους ρόλους, γιατί υπήρχαν διάφορα σκετς.
Ο κόσμος ψωνίζει κοσμήματα;
Τη σήμερον ημέρα τα κοσμήματα δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης, οπότε υπάρχει δυσκολία στην αγορά. Παρ’ όλα αυτά, αγωνιζόμαστε και εύχομαι και τα δύο μου παιδιά, η Ουρανία και η Δήμητρα, να συνεχίσουν την παράδοση. Αυτή τη στιγμή είμαστε η σύζυγός μου, η Μπέκυ, και εγώ.
Αγωνιζόμαστε και εύχομαι και τα δύο μου παιδιά, η Ουρανία και η Δήμητρα, να συνεχίσουν την παράδοση. Αυτή τη στιγμή είμαστε η σύζυγός μου, η Μπέκυ, και εγώ.
Θυμάστε κάποιο ευτράπελο όλα αυτά τα χρόνια;
Θυμάμαι πολλά ευτράπελα. Η συμβουλή όμως των γονιών μου ήταν ότι «ο κοσμηματοπώλης είναι σαν τον γυναικολόγο». Δηλαδή πρέπει να είναι εχέμυθος σαν τον γυναικολόγο.
