Από τη Ρενέ Σαραντινού 

Η Μαριάννα Κιμούλη είναι μια νέα ηθοποιός, που βρίσκεται στο χώρο της υποκριτικής τρία χρόνια. Είναι κόρη του γνωστού ηθοποιού Γιώργου Κιμούλη και της πολιτικού Μαρίας Δαμανάκη. Η ίδια μίλησε στην «ON time» για τους γονείς της, τα ετεροθαλή αδέλφια της, για τις συμβουλές που της έδωσε ο πατέρας της, ενώ είπε πως το επώνυμό της δεν τις έχει ανοίξει πόρτες.

Η φετινή τηλεοπτική χρονιά σε βρίσκει στη σειρά «Ψυχοκόρες».

Είναι ένα σίριαλ στον ΑΝΤ1, που η ιστορία του αφορά τέσσερις αδελφές, εκ των οποίων υποδύομαι τη μεγαλύτερη, εκείνη που δίνει τον όρκο στη μητέρα της ότι θα κάνει τα πάντα για να μη χωριστούν οι αδελφές. Όμως, οι συνθήκες τις οδηγούν να φύγουν από το μέρος απ’ όπου προέρχονται, για να πάνε να ζήσουν στην Αθήνα, σε κάποια σπίτια. Όμως, στο σταθμό του τρένου, όπως, δυστυχώς, καταλαβαίνουμε από το πρώτο επεισόδιο, η μοίρα τούς επιφυλάσσει άλλα πράγματα και χωρίζονται… Έτσι, παρακολουθούμε το ταξίδι αυτών των κοριτσιών, που προσπαθούν να ενωθούν και ταυτόχρονα να καλύπτουν τον εαυτό τους, που ουσιαστικά είναι το ταξίδι προς μια αυτονομία.

Πρόκειται για τη δεύτερη τηλεοπτική σου δουλειά.

Είμαι ευγνώμων που έχει αρχίσει να αρέσει η σειρά, γιατί εμείς κάνουμε γυρίσματα από τον Φεβρουάριο και είναι μια δουλειά που την αγαπήσαμε πάρα πολύ. Επίσης, γνώρισα πάρα πολλούς ανθρώπους και νιώθω τυχερή που πλέον υπάρχουν στη ζωή μου. Αυτό που συνδημιουργήσαμε είναι πολύ όμορφο και βλέπεις ότι εντέλει αρέσει στον κόσμο. Στο χώρο βρίσκομαι τρία χρόνια, είμαι 29 χρόνων.

Αν λάβουμε υπόψη τις προσλαμβάνουσες που είχες από τον πατέρα σου, τον Γιώργο Κιμούλη, η υποκριτική ήταν μονόδρομος για σένα;

Όταν με ρωτούσαν τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, εγώ απαντούσα πάντα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνω κάτι άλλο, δυστυχώς ή ευτυχώς. Με «πηγαίνουν» η επιμονή και η δουλειά.

Είσαι έτοιμη να δουλέψεις πολύ;

Ναι, γιατί είναι μια δουλειά που τη λατρεύω. Το βλέπω περισσότερο σαν εργασία παρά σαν δουλειά.

Το όνομα του πατέρα σου που κουβαλάς θεωρείς ότι είναι κάτι που σε δεσμεύει ή όχι; Έχουμε πολλές αποδείξεις για παιδιά καλλιτεχνών που τα «δεσμεύει» το βάρος του ονόματός τους.

Αυτό θα το δείξει μόνο ο χρόνος, το μόνο που ξέρω είναι ότι οι γονείς μου, μεγαλώνοντάς με, δεν με αντιμετώπιζαν ποτέ κτητικά. Η ζωή μου ήταν πάντα δική μου, οπότε αυτό μου δημιούργησε μια μεγάλη αυτονομία, το μέλλον θα δείξει…


Πώς σκέπτεσαι το μέλλον, πώς φαντάζεσαι την πορεία σου;

Δυστυχώς, έχω σταματήσει να ονειρεύομαι σε βάθος χρόνου.

Γιατί, είσαι ένας νέος άνθρωπος…

Νομίζω ότι αυτό είναι στοιχείο μιας νέας γενιάς. Με όλα αυτά που συμβαίνουν, οικονομική κρίση, Covid, που είναι ακραία γεγονότα, που δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει αύριο, πώς μπορούμε να φανταστούμε τους εαυτούς μας σε δέκα χρόνια;

Με γνώμονα αυτό, περιορίζονται τα όνειρα;

Ελπίζω κάποια στιγμή να ζήσουμε σε ένα κοινωνικό σύστημα που δεν θα συμβαίνει αυτό.

Ο φόβος της σύγκρισης με τον πατέρα σου είναι κάτι που σε απασχολεί;

Θεωρώ πως το γεγονός ότι είμαι γυναίκα βοηθάει. Η σύγκριση δεν ξέρω κατά πόσον μπορεί να υπάρχει, γιατί μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος έχει μια καλλιτεχνική πορεία τόσων ετών, κι εγώ είμαι μόλις τρία χρόνια στο χώρο. Δεν φοβάμαι μήπως με συγκρίνουν με τον πατέρα μου.

Σου έχει ανοίξει πόρτες το επώνυμό σου;

Όχι, δεν μου έχει ανοίξει πόρτες το επώνυμό μου.

Ποια συμβουλή του ακολουθείς πιστά;

Να έχω αντοχή, πείσμα, επιμονή και υπομονή, αυτά μου έχει πει ο πατέρας μου.

Τι έχεις «κλέψει» από εκείνον;

Συνειδητά όχι, δεν έχω «κλέψει», αλλά υπάρχουν άνθρωποι που θα με δουν και μπορεί να εντοπίσουν κάποιες ομοιότητες, στις εκφράσεις περισσότερο, αλλά αυτό δεν αφορά μόνο την υποκριτική, αλλά και τη ζωή.

Σου αρέσει να εκφράζεσαι περισσότερο μέσα από το θέατρο ή από την τηλεόραση;

Μου αρέσουν και τα δύο. Την υποκριτική την ερωτεύτηκα μέσω του θεάτρου, εκεί ξεκίνησε, οπότε το θέατρο πάντα θα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Τα τελευταία δύο χρόνια που έχω ανακαλύψει τον κόσμο του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, έχω μαγευτεί. Οι σπουδές που έχω κάνει στο εξωτερικό αφορούν την υποκριτική. Έχω σπουδάσει πρώτα θεατρολογία στην Αγγλία σε πανεπιστήμιο και μετά υποκριτική, έπειτα γύρισα εδώ στην Ελλάδα και σπούδασα στο Εθνικό Θέατρο.

Οι γονείς σου ήθελαν να γίνεις ηθοποιός;

Οι γονείς μου ήθελαν να είμαι ευτυχισμένη, και το λέω ειλικρινά.

Υπάρχει κάτι που σε έχει στενοχωρήσει στο χώρο;

Προς το παρόν όχι. Σίγουρα έχω υπάρξει πολύ τυχερή με τις συνεργασίες μου. Όπως τώρα, αυτή η δουλειά ήταν «δώρο», ειδικά για ένα νέο άνθρωπο, γιατί έχω την ευκαιρία να συνεργάζομαι με πολύ πιο έμπειρους από μένα ανθρώπους, που εκτιμώ και καλλιτεχνικά, οι οποίοι έχουν να μου δώσουν πολλά πράγματα και θέλουν να μοιραστούν.

Θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου πολιτικό;

Όχι, ηθοποιός είμαι, αυτό θέλω να κάνω. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαι πολιτικοποιημένη και ότι δεν με αφορούν τα κοινά.

Πώς είναι η προσωπική σου ζωή;

Πρέπει να βρίσκεται ελεύθερος χρόνος και να μπορέσει να διατηρηθεί μια ισορροπία, όμως είναι δύσκολο.

Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;

Ήταν πολύ όμορφα τα παιδικά μου χρόνια. Για μένα, οι γονείς μου ήταν απλώς η μητέρα μου κι ο πατέρας μου, όχι ο ηθοποιός Γιώργος Κιμούλης και η πολιτικός Μαρία Δαμανάκη. Έχω δύο ετεροθαλή αδέλφια, δίδυμα, μια αδελφή κι έναν αδελφό. Έχουμε την ίδια μητέρα. Είμαι μοναχοκόρη από την πλευρά του πατέρα μου.

Ποια είναι η σχέση σου με τα αδέλφια σου;

Είναι πολύ καλή. Η αδελφή μου ζει στην Αγγλία, μένει μόνιμα εκεί πλέον, έχει οικογένεια, κι έχω αποκτήσει και δύο ανιψάκια, τα οποία λατρεύω και προσπαθώ να τα βλέπω όσο πιο συχνά γίνεται, αλλά με τα προγράμματα που έχω είναι αρκετά δύσκολο να κάνω ταξίδια.

Με ποιον από τους δύο είχες καλύτερη σχέση, με τον μπαμπά ή με τη μαμά σου;

Δεν ξέρω αν μπορώ να διαλέξω. Νομίζω πως ήμουν μια με τον ένα και μια με τον άλλο.

Τα μυστικά σου πού τα έλεγες;

Τα μυστικά μου τα έλεγα και στους δύο, αν και υποστήριζα ότι δεν τα έλεγα σε κανέναν από τους δύο.

Υπήρχαν πράγματα που δεν ήξεραν;

Όχι, τους τα έλεγα όλα.

Τι θεωρείς ως υπέρβαση που έχεις κάνει μέχρι τα 29 σου χρόνια;

Την επιστροφή μου από το Λονδίνο. Εκείνη την ώρα δεν συνειδητοποιούσα ακριβώς τι έκανα, αλλά αυτό θεωρώ ότι είναι η μεγαλύτερη υπέρβαση που έχω κάνει.

Στα σχέδιά σου υπάρχει το ενδεχόμενο της δημιουργίας οικογένειας;

Έχω λίγο καιρό ακόμα για να καταλήξω, το σκέφτομαι όμως να κάνω οικογένεια. Σίγουρα σκέφτομαι να κάνω παιδιά, αλλά δεν είναι κάτι στο οποίο έχω καταλήξει ακόμη.

Τώρα, ποιο είναι το πρώτο τηλεφώνημα που θα κάνεις για να πεις το πρόβλημα που σε απασχολεί;

Οι φίλοι μου είναι το πρώτο τηλεφώνημα που θα κάνω.

Τι ακολουθείς πιστά;

Να μην απαξιώνεις τους ανθρώπους που σε αξιώνουν και να μην αξιώνεις του ανθρώπους που σε απαξιώνουν.

Δημοσιεύθηκε στην Ontime