«Φρένο» βάζει η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με δύο αποφάσεις της, στην αναδρομική φορολόγηση των επισφαλών απαιτήσεων των εταιρειών και επιχειρήσεων έναντι των τρίτων.

Συγκεκριμένα, η Ολομέλεια του ΣτΕ με τις αποφάσεις (691-692/2019)κατέληξε

ότι η διάταξη του άρθρου 9 παράγραφος 4 του ν. 3296/2004 (φορολόγηση λογαριασμού 44.11 "Προβλέψεις για επισφαλείς απαιτήσεις") αντίκειται στο άρθρο 78 παράγραφος 2 του Συντάγματος που εξειδικεύει την αρχή της ασφάλειας δικαίου.

Προηγήθηκε απόφαση της αυξημένης επταμελούς σύνθεσης του Β΄ Τμήματος του ΣτΕ, με την οποία παραπέμφθηκε το θέμα στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου για οριστική κρίση.

Η επισφαλής απαίτηση αφορά στη μελλοντική εξόφληση πιστωτικών τιμολογίων.Εάν η επισφαλής απαίτηση ικανοποιηθεί μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, δηλαδή εξοφληθεί το πιστωτικό τιμολόγιο μέσα στις επόμενες οικονομικές χρήσεις, τότε το ποσό του τιμολογίου υπόκεινται κανονικά σε φόρο.

Στην περίπτωση όμως που τελικά δεν εξοφληθεί το τιμολόγιο, καθώς η επιχείρηση που είχε παραλάβει το εμπόρευμα π.χ. έκλεισε, έρχεται τότε η Δ.Ο.Υ. και φορολογεί το ποσό του τιμολογίου αναδρομικά, αυτοτελώς, με συντελεστή 25%.

Μία από τις υποθέσεις που απασχόλησαν το Συμβούλιο της Επικρατείας αφορούσε προσφυγή ανώνυμη εταιρίας η οποία φιρολογήθηκε αυτοτελώς για επισφαλή απαίτηση ύψους 678.409 ευρώ. Η εταιρεία κλήθηκε να πληρώσει φόρο 169.601 ευρώ. Μάλιστα, είχε καταθέσει δήλωση επιφύλαξη στην σχετική πράξη της Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης η οποία όμως απορρίφθηκε με το αιτιολογικό ότι δεν αποτελεί αναδρομική φορολόγηση, αλλά φορολόγηση καθαρού εισοδήματος.