Οι προ - εκλογικές μηχανές των υποψηφίων δημάρχων - περιφερειαρχών και των επιτελειών τους έχουν αρχίσει να "ζεσταίνονται" καθώς βρισκόμαστε μερικούς μήνες προ των αυτοδικοιητικών (και όχι μόνο) εκλογών.

Άπαντες θέλουν να δημιουργήσουν το ιδανικό μίγμα που κάνει το λεγόμενο «κλικ» στον κόσμο και θα τους εξασφαλίσει τις περισσότερες πιθανότητες για την τελική νίκη.

Άπαντες νοιώθουν ξαφνικά πιο κοντά στον απλό δημότη, στον απλό εργαζόμενο πολίτη που τους εκλέγει, στον μέσο ψηφοφόρο του μεροκάματου και του καθημερινού μόχθου, στον συνταξιούχο που συντηρεί ακόμα τα παιδιά του και τα εγγόνια του, στον νέο και στη νέα που «παλεύει» στην Ελλάδα του 2018 να πετύχει, να δημιουργήσει και τελικά να ζήσει.

Αλήθεια, ποιος είναι ικανός να αντιληφθεί στο ελάχιστο τον καθημερινό αγώνα των παραπάνω;

Ποιος θέλει και μπορεί να ταυτιστεί με τα καθημερινά προβλήματα που βιώνουμε όλοι μας;

Ποιος θα θέλαμε να γίνει το «Εμείς» στην μικρή μας κοινωνία χωρίς το «Εγώ»;

Η χώρα μας μαζί με τους ανθρώπους της «γερνάει», οι ιδέες και τα πρόσωπα που τους αντιπροσωπεύουν ξεπερνιούνται. Εμείς το επιτρέψαμε όμως. Εμείς το επιδιώξαμε, αν θέλετε. Δεν δώσαμε οξυγόνο και χώρο στους νέους ανθρώπους να ασχοληθούν με την πολιτική, με τα κοινά της περιοχής τους, με την δημιουργία ενός πλουραλιστικού πεδίου δράσης όπου ο κάθε νέος και νέα θα μπορεί να εκφραστεί και να προσφέρει. Αγκυλωθήκαμε στην παλαιοκουλτούρα του πεπερασμένου πολιτικοκοινωνικού συστήματος και τώρα ψάχνουμε διέξοδο ανεπιτυχώς. Δεν δώσαμε την ευκαιρία σε ανθρώπους αυτοδημιούργητους του μόχθου και του μεροκάματου να προσφέρουν στον τόπο τους. Παρά μόνο ακούσαμε τις φιλοσοφικές αράδες ανθρώπων που την λέξη μόχθος την έχουν μόνο ακουστά σαν φιλολογικό πρόσθετο στους λόγους τους.

Μπροστά μας είναι η ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε την στάση μας, την σκέψη μας, τα θέλω μας, την επιθυμία μας για μια καλύτερη, όσο γίνεται καθημερινότητα, μια ομορφότερη γειτονιά, μια καθαρότερη πόλη. Επειδή ο μικρόκοσμος μας είναι ο Δήμος μας.

Αλίμονο στους νέους λοιπόν αν δεν αδράξουν αυτήν τη νέα ευκαιρία που έρχεται για αυτούς. Αλίμονο σε όλους εμάς αν δεν στηρίξουμε τα νιάτα, τον μόχθο, τα πραγματικά «θέλω» και «μπορώ».

* Ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος είναι επιχειρηματίας και πτυχιούχος HO Business University of East London.