Σε δημόσια κτίρια υπάρχουν πυροσβεστήρες κατασκευής του 2023 που δεν ακολουθούν τη νομοθεσία και δεν υπάρχουν οι ειδικές σημάνσεις που προβλέπει ο νόμος.

Ο πυροσβεστήρας είναι ένα προϊόν το οποίο χρησιμοποιείται για την πρόληψη και καταστολή της πυρκαγιάς προστατεύοντας την ανθρώπινη ζωή και περιουσία.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει θεσπίσει ένα αυστηρό πλαίσιο σχετικά με τη διακίνηση των πυροσβεστήρων στην ελληνική επικράτεια, ακολουθώντας το ευρωπαϊκό ρεύμα που βρίσκεται ήδη σε ισχύ στα περισσότερα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο.

Μέσω της Κοινής Υπουργικής Απόφασης 618/2005 (Β’52) όπως ισχύει σήμερα και με την τελευταία τροποποίησή της, της ΚΥΑ 140424, η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 22 Δεκεμβρίου 2021, θεσπίζει ως αρμόδιο φορέα ελέγχου των πυροσβεστήρων την ΕΒΕΤΑΜ Α.Ε. Αυτό αποφασίστηκε καθώς ο εν λόγω φορέας πιστοποίησης είναι ο μοναδικός διαπιστευμένος φορέας που έχει την υποδομή να πραγματοποιήσει όλους τους απαραίτητους ελέγχους στα εργαστήριά του ελλείψει άλλων εργαστηρίων αυτού του τύπου εντός της ελληνικής επικράτειας.

Όπως αναφέρει η νομοθεσία, όποιος πυροσβεστήρας έχει διακινηθεί εντός της ελληνικής επικράτειας από την ημερομηνία εφαρμογής της ΚΥΑ 140424 θα πρέπει να φέρει πιστοποίηση έγκρισης τύπου σύμφωνα με το πρότυπο ΕΝ3-7:2004+Α1:2007, καθώς και την αντίστοιχη σήμανση που δίνει το εν λόγω εργαστήριο και αναγράφει έναν μοναδικό αύξοντα αριθμό ανά πυροσβεστήρα.

Δυστυχώς, ενώ υπάρχει η νομοθεσία, δεν ακολουθείται απ' όλους τους κατασκευαστές ή εισαγωγείς και αυτό δημιουργεί τεράστιο θέμα ασφάλειας αλλά και υγιούς ανταγωνισμού.

Οι έλεγχοι που απαιτούνται από τη νομοθεσία, εκτός της αποδείξεως της καταλληλόλητας των πυροσβεστήρων, επιβαρύνουν τον κατασκευαστή ή εισαγωγέα με ένα επιπλέον κόστος, το οποίο διάφορες εταιρείες εσκεμμένως παρακάμπτουν.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πυροσβεστήρες κατασκευής του 2023 που εντοπίζονται σε μεγάλα δημόσια κτίρια κοινής ωφέλειας (νοσοκομεία, σχολεία, πολιτιστικά κέντρα κ.ά.) και δεν ακολουθούν τη νομοθεσία, καθώς δεν υπάρχουν όλες αυτές οι ειδικές σημάνσεις που προβλέπει ο νόμος αλλά κανένας δεν σκέφτηκε τις επιπτώσεις που μπορεί να υπάρξουν εάν οι συγκεκριμένοι δεν δουλέψουν όταν υπάρξει ανάγκη, γιατί πολύ απλά η προμήθειά τους έγινε βάσει τιμής και όχι βάσει του τι απαιτεί ο νόμος και τι είναι καλύτερο για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής.