«Κάρβουνο» έχει γίνει μέσα σε μόλις έξι χρόνια σχεδόν το 1/4 των δασικών εκτάσεων στην Αττική, με ανυπολόγιστες καταστροφικές συνέπειες στον αέρα, το έδαφος και το υπέδαφος της πιο πυκνοκατοικημένης περιοχής της χώρας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Υπηρεσίας Ταχείας Χαρτογράφησης Copernicus και το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για Δασικές Πυρκαγιές, 11 μεγάλες πυρκαγιές από το 2017 έχουν κάψει περισσότερα από 550.000 στρέμματα στην Αττική, υποβαθμίζοντας σε επικίνδυνο βαθμό τους όρους διαβίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων.

Καμένο το 23% των δασών στο λεκανοπέδιο

«Αυτό σημαίνει ουσιαστικά επιπτώσεις στον αέρα, το έδαφος και το υπέδαφος. Ειδικότερα στον αέρα έχουμε αύξηση της ρύπανσης, πράγμα το οποίο είναι επιβλαβές για τους κατοίκους της Αττικής. Σημαίνει αύξηση της μέσης θερμοκρασίας σε περιοχές που έχουν καεί, σημαίνει κακή ποιότητα του αέρα που αναπνέουμε δεδομένου ότι δεν γίνεται ο μεταβολισμός του διοξειδίου του άνθρακα», αναφέρει ο καθηγητής φυσικών καταστροφών, Ευθύμιος Λέκκας.

Σύμφωνα με το σύστημα Copernicus, 11 μεγάλες πυρκαγιές έχουν κάψει περισσότερα από 550.000 στρέμματα στην Αττική και συγκεκριμένα:

– 2017 Κάλαμος, 30.000 στρέμματα,

– 2018 Κινέτα & Μάτι, 68.000 στρέμματα,

– 2021 Γεράνεια, Βαρυμπόμπη, Κερατέα, Βίλια, 258.700 στρέμματα,

– 2022 Γλυφάδα, Πεντέλη, 32.600 στρέμματα.

«Οι επιπτώσεις στον αέρα, το έδαφος, το υπέδαφος, τα υπόγεια και επιφανειακά νερά ουσιαστικά οδηγούν σε μία προελαύνουσα ερημοποίηση, η οποία υποβαθμίζει την ποιότητα της ζωής των κατοίκων στο λεκανοπέδιο», συμπληρώνει ο κ. Λέκκας.

Πριν λίγο διάστημα, το διεθνές πρακτορείο ειδήσεων BLOOMBERG σε δημοσίευμά του επεσήμανε πως υπάρχει κίνδυνος από την κλιματική αλλαγή η Αθήνα να μετατραπεί σε Σαχάρα, ενώ τόνισε πως περισσότερες πυρκαγιές σημαίνουν λιγότερο χρόνο για να αναζωογονηθεί το σύστημα.

«Μέσω της ερημοποίησης, ουσιαστικά καλούμαστε να διαβιώσουμε σε μία Αττική με τεχνητά περισσότερα μέσα παρά με τους φυσικούς πόρους που είχε η Αττική τα προηγούμενα χρόνια», σημειώνει ο κ. Λέκκας.

Τα δάση αποτελούν ολοκληρωμένα οικοσυστήματα και η καταστροφή έστω και ενός αποτελεί πληγή στη φύση που για να επουλωθεί χρειάζεται δεκαετίες, ακόμα και αιώνες.