Για τον γιο της Αντώνη, που αποφάσισε να φύγει από αυτόν τον κόσμο, βάζοντας τέλος στη ζωή του μίλησε η μητέρα του, Μαίρη Παναγάκου, περιγράφοντας την ψυχολογία του, τις τελευταίες μέρες, αλλά και τον πόλεμο που είχε δεχθεί από συγκεκριμένους ανθρώπους στη Μάνη, όπου ζούσε και δραστηριοποιούταν επιχειρηματικά.

 «Με βλέπει από ψηλά κι αυτό που ήθελε ήταν να ακουστεί το έργο του και να συνεχιστεί. Γι’ αυτό είμαι εδώ για να πω ότι θα συνεχίζω ό,τι έκανε και θα επαυξάνω, δε θα το αφήσω έτσι», είπε η Μαίρη Παναγάκου στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα».

 Όπως είπε η αυτοκτονία του γιου της ήταν κεραυνός εν αιθρία και δεν μπορούσε να πιστέψει πώς έκανε κάτι τέτοιο, αφού ήταν ένας νέος άνθρωπος που δεν του έλειπε τίποτα.

 «Αυτή τη στιγμή είναι κάτι σαν παράδοση. Ό,τι πήρα από τον γιο μου θα το δώσω για να μη χαθεί και δίνοντάς το θα υπάρξουν και άνθρωποι μιμητές για να συνεχίσουν το έργο του», είπε.

 Αναφέρθηκε επίσης στις επιστολές που άφησε ο Αντώνης Παναγάκος, λίγο πριν βάλει το πιστόλι στον κρόταφο και τραβήξει τη σκανδάλη.


 «Στις επιστολές που άφησε ζητά συγχώρεση. Όπως μου είπε ο Μητροπολίτης Σπάρτης, Ευστάθιος, έζησε κάποιες ώρες κι αυτές τις ώρες που έζησε μίλησε με τον Θεό, ζήτησε συγχώρεση και τον δέχθηκε κοντά του. Τώρα η ζωή μου είναι άδεια», είπε και πρόσθεσε:

  «Έγραψε μία επιστολή που την πήρε η αστυνομία για το δικαστήριο. Η δεύτερη απευθυνόταν σε δύο φίλους του αστυνομικούς από τους οποίους ζητούσε συγγνώμη και τους έλεγε ότι δεν μπορούσε άλλο να ζει σε αυτήν την κοινωνία. Σε εμένα έγραφε “μανούλα θέλω να κρατήσεις το ξενοδοχειάκι μας, εσύ θα αντέξεις και τιμώρησε όσους με πίκραναν. Είσαι δυνατή σαν βράχος, που ό,τι πέσει πάνω του σπάει και είσαι το ατσάλι που δε λυγίζει ποτέ. Ξέρω ότι θα τα βγάλεις πέρα, συνέχισε το έργο μου"».

Σύμφωνα με την κυρία Παναγάκου, ο γιος της βρισκόταν σε απόγνωση και ήθελε να φύγει από τη ζωή.

 «Ήταν πολύ θλιμμένος γιατί μέσα σε δυο μήνες είχαμε πέντε δικαστήρια και τρεις θανάτους. Έσκασε. Οι θάνατοι οι δύο του στοίχισαν. Ήταν ένας αδελφικός του φίλος, 42 ετών και μια κοπέλα που τον βοηθούσε πολύ στο έργο του στην εκκλησία και ήταν ο κυματοθραύστης σε ό,τι γινόταν. Έφυγε δυστυχώς από καρκίνο κι ο γιος μου έκλαιγε πάνω από το φέρετρό της με λυγμούς. Το δικαστήριο ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι», τόνισε η κ. Παναγάκου.

 Κατέληξε τέλος λέγοντας ότι από εδώ και πέρα θα κάνει τα πάντα για να συνεχίσει το έργο του παιδιού της και να προστατέψει τα παιδιά που το έχουν ανάγκη, όπως ήθελε εκείνος.

 «Θέλω μέσα από αυτόν τον πόνο να φτιάξω κάτι που θα κάνει καλό στους ανθρώπους. Και θα πετύχω τη δικαίωση του παιδιού μου με οποιοδήποτε κόστος», είπε.