Κοντεύοντας τα δύο χρόνια από το ξέσπασµα της πανδηµίας στην Ελλάδα και διανύοντας τη δεύτερη περίοδο γιορτών µε τον κορονοϊό να είναι ανάµεσά µας και χιλιάδες συµπολιτών µας να µην είναι µαζί µας, αναπόφευκτα το µυαλό όλων µας πηγαίνει στο µέλλον και στο τι µπορεί να βελτιωθεί. Εκείνο που ευδοκιµεί όλους αυτούς τους µήνες και συνυπάρχει µε την πανδηµία του κορονοϊού είναι µια σειρά από άλλες «πανδηµίες».

Κι αν πριν από περίπου δέκα χρόνια το επίδικο ήταν αποκλειστικά και µόνο η οικονοµία, µε αποτέλεσµα να µπορεί ο καθένας να αναπτύσσει τις παράλογες θεωρίες του, τώρα είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγµατα. Η πανδηµία έχει αλλάξει σε µεγάλο βαθµό τον τρόπο ζωής µας και το πώς αντιµετωπίζουµε το παρόν και το µέλλον. Σε αυτή τη νέα πραγµατικότητα δεν χωράνε παραλογισµοί και πειραµατισµοί. Γιατί το κόστος για κάθε θεωρία συνωµοσίας που χαϊδεύει αυτιά είναι οι ανθρώπινες ζωές των συµπολιτών µας. Κι αν στην αρχή ήταν οι αρνητές του ιού, εκείνοι που έλεγαν «πώς κάνετε έτσι για µια απλή γρίπη;», µετά ήταν οι αρνητές µάσκας, µετά αµφισβήτησαν τα εµβόλια, µετά αρνήθηκαν να το κάνουν και εσχάτως αρνούνταν να διασωληνωθούν.

Μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη σε όλα αυτά που μας πλήγωσαν και συνεχίζουν να μας πληγώνουν και να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του μέλλοντος με ρεαλισμό και σοβαρότητα

Αυτή η πανδηµία είναι ακόµα χειρότερη, γιατί στην αρχή είναι ανώδυνη, απευθύνεται στο θυµικό και δίνει την ευκαιρία στον καθέναν να βγάλει συµπλέγµατα και δεισιδαιµονίες που καταπίεζε εδώ και καιρό. Με τον τρόπο αυτό η πραγµατική πανδηµία, αυτή του κορονοϊού, έρχεται µε περισσότερη ορµή και προκαλεί µεγαλύτερο κακό. Αυτή η πανδηµία που δεν βλέπουµε είναι διάχυτη και µπορεί να πάρει πολλές µορφές. Από τη διασπορά ψευδών ειδήσεων, που πλέον κοντεύει να γίνει κοµµάτι της καθηµερινότητάς µας, µέχρι τη γενίκευση πληθυσµιακών οµάδων ή ακόµα και την προσβολή τους. Η ίδια πανδηµία, µάλιστα, µπορεί να είναι πλήρως ασυµπτωµατική, καθώς καθηµερινά εντυπώνονται εκφάνσεις της στο συλλογικό υποσυνείδητο, µε αποτέλεσµα, έπειτα από καιρό, τα παράλογα να φαίνονται φυσιολογικά.

Το 2022, µε την Ελλάδα να µπαίνει στον τρίτο αιώνα ζωής της ως ανεξάρτητο κράτος, οφείλουµε να αναπτύξουµε «αντισώµατα» στην πανδηµία του παραλογισµού και των εύκολων λύσεων, που επιχειρούν να παραβλέπουν το πρόβληµα και να ρίχνουν την ευθύνη σε κάποιους κακούς. Μπορούµε να γυρίσουµε την πλάτη σε όλα αυτά που µας πλήγωσαν και συνεχίζουν να µας πληγώνουν και να αντιµετωπίσουµε τις προκλήσεις του µέλλοντος µε ρεαλισµό και σοβαρότητα. Είναι στο χέρι µας να ξεπεράσουµε και τις δύο πανδηµίες µε σεβασµό σε όσους χάθηκαν και υπευθυνότητα απέναντι σε όσους οφείλουµε να προστατεύσουµε. Κυρίως, όµως, απέναντι στις επόµενες γενιές.