Τα συγκινητικά λόγια του Γιάννη Κουρτάκη για τον αδερφό του: Γιατί έπρεπε να χαθούν τόσοι «Αντώνηδες» μέχρι να φτιαχτεί ο δολοφονικός δρόμος
Ο Βόρειος Οδικός Αξονας της Κρήτης είναι από εκείνα τα έργα που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και καιρό. Το οδικό δίκτυο της Μεγαλονήσου πολλές φορές έχειγίνει παγίδα θανάτου για τους οδηγούς και η επίτευξη ενός τέτοιου έργου μόνο χαρά μπορεί να δόσει στο άκουσμα οτι ξεκινά.
Ο εκδότης των Παραπολιτικών, Γιάννης Κουρτάκης έγραψε στην εφημερίδα ένα κείμενο για όσα ένιωσε μόλις άκουσε οτι το έργο ξεκινά. Είναι ο ίδιος δρόμος που του στέρησε τον αδερφό του, Αντώνη, σε ηλικία μόλις 26 χρονών.
«Δεν ξέρω γιατί έπρεπε να χαθούν τόσοι «Αντώνηδες» μέχρις ότου να φτάσει δειλά-δειλά η στιγμή που θα κοπεί ο ομφάλιος λώρος που συνδέει το οδικό δίκτυο της Κρήτης με τον θάνατο» έγραψε χαρακτηριστικά.
Για μένα είναι ξεχωριστό, ίσως και το σημαντικότερο, γιατί σε αυτόν τον δρόμο έχασε τη ζωή του ο αδερφός μου, Αντώνης, τον Νοέμβριο του ’97.
Πιστέψτε με, όλα αυτά τα χρόνια περίμενα αυτήν ακριβώς τη στιγμή. Και την περίμενα γιατί θεωρούσα ότι είναι άδικο να χάνονται τόσο πολλές ζωές σε έναν δρόμο μόνο και μόνο επειδή η Πολιτεία ολιγωρούσε. Είχα πικρία, εκτός από οργή, γιατί αυτός ο δολοφονικός δρόμος μού στέρησε τον αδερφό μου, σε ηλικία μόλις 26 ετών. Κατά καιρούς ήθελα να γράψω γράμμα στους διάφορους υπουργούς.
Ομως, πάντα έκανα δεύτερες σκέψεις, γιατί ήξερα ότι θα έπαιρνα ανούσιες (δακρύβρεχτες) απαντήσεις. Υπήρξαν στιγμές που με «συνέλαβα» -κυρίως σε προεκλογικές περιόδους- να θέλω να βρίσω όλους όσοι ψηφοθηρούσαν πάνω στους αδικοχαμένους του Βόρειου Οδικού Αξονα.
Ντρεπόμουν όταν περιέγραφα σε φίλους ότι το σημερινό οδικό δίκτυο της Κρήτης είναι το ίδιο που φτιάχτηκε την περίοδο της επταετίας. Επειτα από πολλά χρόνια και έχοντας χαθεί άδικα πολλές ζωές, πλέον υπάρχει αχτίδα φωτός. Ο ΒΟΑΚ ανοίγει παράθυρο όχι μόνο στο μέλλον, αλλά στην ίδια τη ζωή. Ειλικρινά, δεν ξέρω γιατί έπρεπε να χαθούν τόσοι «Αντώνηδες» μέχρις ότου να φτάσει δειλά-δειλά η στιγμή που θα κοπεί ο ομφάλιος λώρος που συνδέει το οδικό δίκτυο της Κρήτης με τον θάνατο. Ξέρω ότι δεν θα πάρω ποτέ απάντηση, άλλωστε δεν έχει και ιδιαίτερη αξία, όπως τόσα χρόνια δεν πήρα απάντηση στα αναρίθμητα «ΓΙΑΤΙ;» που έχω απευθύνει στον αδερφό μου.
Ο εκδότης των Παραπολιτικών, Γιάννης Κουρτάκης έγραψε στην εφημερίδα ένα κείμενο για όσα ένιωσε μόλις άκουσε οτι το έργο ξεκινά. Είναι ο ίδιος δρόμος που του στέρησε τον αδερφό του, Αντώνη, σε ηλικία μόλις 26 χρονών.
«Δεν ξέρω γιατί έπρεπε να χαθούν τόσοι «Αντώνηδες» μέχρις ότου να φτάσει δειλά-δειλά η στιγμή που θα κοπεί ο ομφάλιος λώρος που συνδέει το οδικό δίκτυο της Κρήτης με τον θάνατο» έγραψε χαρακτηριστικά.
Αναλυτικά όσα έγραψε ο Γιάννης Κουρτάκης στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ:
Χθες ξεκίνησα τη μέρα μου με ένα από τα πιο όμορφα μηνύματα που έχω λάβει από τον Νοέμβριο του 1997. Προερχόταν από τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Υποδομών και φίλο μου, Γιώργο Καραγιάννη, και αφορούσε τον Βόρειο Οδικό Αξονα της Κρήτης. Ενα έργο που, όπως όλα δείχνουν, έπειτα από χρόνια, ξεκινά. Ενα έργο (πραγματικής) ζωής, που δίνει τέλος στο «φονικό» οδικό δίκτυο της Μεγαλονήσου. Για μένα είναι ξεχωριστό, ίσως και το σημαντικότερο, γιατί σε αυτόν τον δρόμο έχασε τη ζωή του ο αδερφός μου, Αντώνης, τον Νοέμβριο του ’97.
Πιστέψτε με, όλα αυτά τα χρόνια περίμενα αυτήν ακριβώς τη στιγμή. Και την περίμενα γιατί θεωρούσα ότι είναι άδικο να χάνονται τόσο πολλές ζωές σε έναν δρόμο μόνο και μόνο επειδή η Πολιτεία ολιγωρούσε. Είχα πικρία, εκτός από οργή, γιατί αυτός ο δολοφονικός δρόμος μού στέρησε τον αδερφό μου, σε ηλικία μόλις 26 ετών. Κατά καιρούς ήθελα να γράψω γράμμα στους διάφορους υπουργούς.
Ομως, πάντα έκανα δεύτερες σκέψεις, γιατί ήξερα ότι θα έπαιρνα ανούσιες (δακρύβρεχτες) απαντήσεις. Υπήρξαν στιγμές που με «συνέλαβα» -κυρίως σε προεκλογικές περιόδους- να θέλω να βρίσω όλους όσοι ψηφοθηρούσαν πάνω στους αδικοχαμένους του Βόρειου Οδικού Αξονα.
Ντρεπόμουν όταν περιέγραφα σε φίλους ότι το σημερινό οδικό δίκτυο της Κρήτης είναι το ίδιο που φτιάχτηκε την περίοδο της επταετίας. Επειτα από πολλά χρόνια και έχοντας χαθεί άδικα πολλές ζωές, πλέον υπάρχει αχτίδα φωτός. Ο ΒΟΑΚ ανοίγει παράθυρο όχι μόνο στο μέλλον, αλλά στην ίδια τη ζωή. Ειλικρινά, δεν ξέρω γιατί έπρεπε να χαθούν τόσοι «Αντώνηδες» μέχρις ότου να φτάσει δειλά-δειλά η στιγμή που θα κοπεί ο ομφάλιος λώρος που συνδέει το οδικό δίκτυο της Κρήτης με τον θάνατο. Ξέρω ότι δεν θα πάρω ποτέ απάντηση, άλλωστε δεν έχει και ιδιαίτερη αξία, όπως τόσα χρόνια δεν πήρα απάντηση στα αναρίθμητα «ΓΙΑΤΙ;» που έχω απευθύνει στον αδερφό μου.
