Πρότυπα
Ο Διονύσης Σαββόπουλος με τις ευαίσθητες κεραίες του, το έπιασε πολύ καλά. Ο κύριος Τσιόδρας αποτελεί μία άριστη σύνθεση του «δυτικού» ορθολογισμού και της «ανατολικής» ενσυναίσθησης και ευαισθησίας. Επιπλέον τόνισε τη σεμνότητα. Δείχνει να βιάζεται να τελειώσει, να φύγει από τις κάμερες και να πάει στη δουλειά του. Ο κ. Τσιόδρας είναι ένα θετικό «πρότυπο», ευρύτατα αποδεκτό σήμερα από την κοινωνία μας. Αυτή του η συνεισφορά στη χώρα είναι μεγαλύτερη από την αντιμετώπιση του κορονοϊού, παρότι αυτό μπορεί να μην κατανοείται ακόμη. Η επιστημοσύνη και η ευαισθησία του δεν πρόκειται να αλλάξουν. Είναι σύμφυτα με την πορεία και το χαρακτήρα του. Αν παραμείνει σεμνός όπως είναι και δεν γητευτεί από την υπερφίαλη δημοσιότητα, θα μείνει στην ιστορία. Το εύχομαι ολόψυχα. Γιατί η χώρα μας έχει ανάγκη από θετικά πρότυπα.
Στις δεκαετίες του λαϊκισμού και της παρακμής, σταδιακά, οι Έλληνες, που με περισσή αξιοπρέπεια αντιμετώπισαν τη μεταπολεμική φτώχεια, μεταλλάχτηκαν. Κάθε κοινωνία έχει κλέφτες, απατεώνες, φαντασμένους, παλαβούς. Συνήθως όμως δεν τους κάνει πρότυπα, όπως τους κάναμε εμείς. Ο επαρχιακός εργολάβος. Που λάδωνε, έκλεβε το κράτος, τους συνεργάτες και τους εργάτες του. Που απόκτησε BMW, ομάδα, τοπικό κανάλι. Που ήταν φωνακλάς και «μέσα σε όλα». Που είχε ιλουστρασιόν γκόμενα, ξενύχταγε στα σκυλάδικα και την «έκτιζε» με γύψινα πιάτα.
Αυτός έγινε το «πρότυπο» από την κορυφή της κοινωνίας μέχρι τον πάτο. Και φυσικά οδηγηθήκαμε στην κατάρρευση.
Σαν λαός κουβαλάμε μια πλούσια ιστορία. Έχουμε αντιφατικά χαρακτηριστικά, όπως άλλωστε όλοι οι λαοί. Αλλά σε μας μάλλον είναι πιο έντονα. Από τη μια είναι η λογική, η σύνεση και το μέτρο. Ταυτίστηκαν με τον Απόλλωνα. Από την άλλη ο παρορμητισμός, το συναίσθημα, η υπερβολή. Ταυτίστηκαν με το Διόνυσο. Και τα μεν και τα δε είναι χρήσιμα, αρκεί να φτιάχνουμε το σωστό μείγμα. Όπως ο κ. Τσιόδρας. Γιατί μπορούμε να πάρουμε τα κακά μόνο και να φτιάσουμε τον επαρχιακό εργολάβο ή τους επιγόνους του.
Δεν θα γνωρίζαμε όμως ποτέ τον κ. Τσιόδρα. Ούτε θα δείχναμε το σεβασμό που δείχνουμε στους τόσο πολλούς επιφανείς έλληνες επιστήμονες της υγείας, που είναι σκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο. Τους γνωρίσαμε επειδή σε αυτήν τη δραματική συγκυρία, έχουμε μία κυβερνητική ελίτ και έναν πρωθυπουργό, με τα ίδια χαρακτηριστικά. Ένα καλό μείγμα «δυτικού» ορθολογισμού και «ανατολικής» ενσυναίσθησης και ευαισθησίας. Που συνιστούν θετικό «πρότυπο».
Η Ελλάδα πάντα είχε και έχει πολλούς «Τσιόδρες». Εδώ και στο εξωτερικό.
Μετά από δεκαετίες τους βλέπουμε πάλι στο προσκήνιο, να έχουν πάρει την ευθύνη, να δουλεύουν αποτελεσματικά και να αλλάζουν προς το καλύτερο αυτή τη χώρα. Είναι οι άνθρωποι που δεν λένε πολλά, που ξέρουν τι θέλουν και πώς να το κάνουν. Στην πληροφορική, στην νομική επιστήμη, στη διοίκηση, στην υγεία, στην οικονομία, στην πολιτική και σε τόσους άλλους τομείς. Τέτοια πρότυπα χρειαζόμαστε. Όχι απλά «τεχνοκράτες». Αυτό είναι αναγκαία συνθήκη, αλλά όχι και ικανή. Χρειαζόμαστε επιστήμονες με το «δυτικό» ορθολογισμό αλλά και την «ανατολική» ενσυναίσθηση και ευαισθησία. Εκτός από ικανοί να είναι και πατριώτες, να αγαπούν τη χώρα, να συναισθάνονται τα προβλήματα, τις δυσκολίες και τις αδυναμίες των πολιτών, να αντλούν κυρίως ικανοποίηση από την προσφορά και όχι τόσο από το χρήμα ή τη δημοσιότητα.
Στις δεκαετίες του λαϊκισμού και της παρακμής, σταδιακά, οι Έλληνες, που με περισσή αξιοπρέπεια αντιμετώπισαν τη μεταπολεμική φτώχεια, μεταλλάχτηκαν. Κάθε κοινωνία έχει κλέφτες, απατεώνες, φαντασμένους, παλαβούς. Συνήθως όμως δεν τους κάνει πρότυπα, όπως τους κάναμε εμείς. Ο επαρχιακός εργολάβος. Που λάδωνε, έκλεβε το κράτος, τους συνεργάτες και τους εργάτες του. Που απόκτησε BMW, ομάδα, τοπικό κανάλι. Που ήταν φωνακλάς και «μέσα σε όλα». Που είχε ιλουστρασιόν γκόμενα, ξενύχταγε στα σκυλάδικα και την «έκτιζε» με γύψινα πιάτα.
Αυτός έγινε το «πρότυπο» από την κορυφή της κοινωνίας μέχρι τον πάτο. Και φυσικά οδηγηθήκαμε στην κατάρρευση.
Σαν λαός κουβαλάμε μια πλούσια ιστορία. Έχουμε αντιφατικά χαρακτηριστικά, όπως άλλωστε όλοι οι λαοί. Αλλά σε μας μάλλον είναι πιο έντονα. Από τη μια είναι η λογική, η σύνεση και το μέτρο. Ταυτίστηκαν με τον Απόλλωνα. Από την άλλη ο παρορμητισμός, το συναίσθημα, η υπερβολή. Ταυτίστηκαν με το Διόνυσο. Και τα μεν και τα δε είναι χρήσιμα, αρκεί να φτιάχνουμε το σωστό μείγμα. Όπως ο κ. Τσιόδρας. Γιατί μπορούμε να πάρουμε τα κακά μόνο και να φτιάσουμε τον επαρχιακό εργολάβο ή τους επιγόνους του.
Δεν θα γνωρίζαμε όμως ποτέ τον κ. Τσιόδρα. Ούτε θα δείχναμε το σεβασμό που δείχνουμε στους τόσο πολλούς επιφανείς έλληνες επιστήμονες της υγείας, που είναι σκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο. Τους γνωρίσαμε επειδή σε αυτήν τη δραματική συγκυρία, έχουμε μία κυβερνητική ελίτ και έναν πρωθυπουργό, με τα ίδια χαρακτηριστικά. Ένα καλό μείγμα «δυτικού» ορθολογισμού και «ανατολικής» ενσυναίσθησης και ευαισθησίας. Που συνιστούν θετικό «πρότυπο».
Η Ελλάδα πάντα είχε και έχει πολλούς «Τσιόδρες». Εδώ και στο εξωτερικό.
Μετά από δεκαετίες τους βλέπουμε πάλι στο προσκήνιο, να έχουν πάρει την ευθύνη, να δουλεύουν αποτελεσματικά και να αλλάζουν προς το καλύτερο αυτή τη χώρα. Είναι οι άνθρωποι που δεν λένε πολλά, που ξέρουν τι θέλουν και πώς να το κάνουν. Στην πληροφορική, στην νομική επιστήμη, στη διοίκηση, στην υγεία, στην οικονομία, στην πολιτική και σε τόσους άλλους τομείς. Τέτοια πρότυπα χρειαζόμαστε. Όχι απλά «τεχνοκράτες». Αυτό είναι αναγκαία συνθήκη, αλλά όχι και ικανή. Χρειαζόμαστε επιστήμονες με το «δυτικό» ορθολογισμό αλλά και την «ανατολική» ενσυναίσθηση και ευαισθησία. Εκτός από ικανοί να είναι και πατριώτες, να αγαπούν τη χώρα, να συναισθάνονται τα προβλήματα, τις δυσκολίες και τις αδυναμίες των πολιτών, να αντλούν κυρίως ικανοποίηση από την προσφορά και όχι τόσο από το χρήμα ή τη δημοσιότητα.
