Το Βrexit έχει βυθίσει στην κρίση τη βρετανική πολιτική ζωή, αλλά και σε ένα πρωτοφανές αδιέξοδο. Κανείς δεν ξέρει πώς θα βγει η Βρετανία από την ΕΕ και ενώ η ημερομηνία της εξόδου (τέλη Μαρτίου) πλησιάζει επικίνδυνα.

Όλοι προειδοποιούν ότι θα ήταν καταστροφική μια έξοδος χωρίς να έχει εγκριθεί μια συμφωνία, ωστόσο, κανείς δεν προτίθεται να ψηφίσει και ένα σχέδιο εξόδου. Ή πιο σωστά: Το ένα και μοναδικό σχέδιο που έχει παρουσιαστεί από την Τερέζα Μέι.

Πρόσφατα ο Πολωνός πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, αναρωτήθηκε: Ποια θέση στην κόλαση έχει κρατηθεί για αυτούς που έπεισαν με ανεύθυνο τρόπο τους Βρετανούς να ψηφίσουν το Brexit;

Το σχόλιό του εκνεύρισε βέβαια στο Λονδίνο, αλλά στην ουσία είχε δίκιο. Το έχουν πει -εμμέσως ή και ευθέως- πολλοί ακόμα Ευρωπαίοι ηγέτες, όπως και Βρετανοί πολιτικοί από όλο το φάσμα.

Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο: Το παραδοσιακό δικομματικό σύστημα (Συντηρητικοί-Εργατικοί) κλυδωνίζεται επικίνδυνα, αφού ξαφνικά η Βουλή των Κοινοτήτων αποκτά τη δική της ομάδα από ανεξάρτητους πλέον βουλευτές. 

Ήδη, παραιτήθηκαν πέντε από τους Εργατικούς και το δρόμο τους ακολούθησαν και τρεις κυρίες από τους Συντηρητικούς. Στην περίπτωση των Εργατικών, οι βουλευτές κατήγγειλαν δύο ζητήματα: Τον αυξανόμενο αντισημιτισμό του κόμματος, αλλά και την απροθυμία του Τζέρεμι Κόρμπιν να μιλήσει ανοικτά για ένα δεύτερο δημοψήφισμα περί Brexit.

Ο ηγέτης των Εργατικών Κόρμπιν δεν υπήρξε ποτέ ιδιαίτερα δημοφιλής μεταξύ των βουλευτών του και αντλεί τη δύναμη και την επιρροή του από τη βάση του κόμματος. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος τάχθηκε κατά της εξόδου από την ΕΕ, σε περιοχές-«κλειδιά» για το κόμμα του, ο κόσμος τάχθηκε υπέρ της εξόδου. Πώς λοιπόν να ταχθεί υπέρ ενός δεύτερου δημοψηφίσματος;

Αλλά και οι κινήσεις του όλο αυτό το διάστημα που η χώρα ζει το δράμα των συζητήσεων με τις Βρυξέλλες, δεν έχει καταφέρει να πείσει κανέναν ότι έχει ένα σχέδιο. Πρόσφατα μάλιστα ρωτήθηκε τι θα ψήφιζε ο ίδιος, αν τώρα γινόταν ένα νέο δημοψήφισμα, δηλώνοντας ότι το θέμα είναι περίπλοκο. Τουλάχιστον, ήταν ειλικρινής.

Αλλά και στο στρατόπεδο των Συντηρητικών τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Τα 2/3 των βουλευτών της Τερέζα Μέι, είτε απορρίπτουν το σχέδιό της είτε απορρίπτουν την ίδια. Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως, έχουν «ξεμείνει» με την Τερέζα Μέι, αφού για όλο το 2019 δεν μπορεί κανείς να την κουνήσει από τη θέση της στο κόμμα (απέτυχε η σχετική πρόταση μομφής στο πρόσωπό της και η επόμενη δεν μπορεί να κατατεθεί πριν παρέλθει ένα 12μηνο).

Μέσα σε όλα αυτά, ήρθαν και οι ανεξαρτητοποιήσεις τριών βουλευτών, οι οποίες δήλωσαν ότι το κόμμα είναι πλέον έρμαιο των σκληρών του Brexit. «Το Συντηρητικό Κόμμα, όπως το ξέραμε επί Κάμερον, δεν υπάρχει πλέον» δήλωσε η Άννα Σάουμπρι.

Βεβαίως η ίδια ξέχασε να πει ότι ο Κάμερον (πρωθυπουργός μεταξύ 2010-2016) τούς πήρε όλους στο λαιμό του: Προκειμένου να «μαζέψει» τους ευρωσκεπτικιστές και να κερδίσει τις εκλογές του 2015, υποσχέθηκε στους συμπολίτες του δημοψήφισμα για τη μελλοντική σχέση της Βρετανίας με την ΕΕ. Και όταν κέρδισε τις εκλογές και ήρθε η ώρα να κάνει το δημοψήφισμα, βγήκαν στην επιφάνεια πολιτικοί σαν τον Νάιτζελ Φάρατζ που ανέμιζε το βρετανικό διαβατήριο, ζητώντας από τους συμπολίτες του «να πάρουν τη χώρα τους πίσω»...

Οι ανεξαρτητοποιήσεις των Συντηρητικών βουλευτών -που τώρα μιλούν για ένα νέο κόμμα στο Κέντρο- προκάλεσε τριγμούς στην πρωθυπουργική κατοικία, αλλά και στην πολιτική σκηνή γενικότερα, αφού ήρθαν λίγες μόλις ώρες μετά τις αντίστοιχες κινήσεις των συναδέλφων τους από το Εργατικό Κόμμα. 

Η Μέι έχει ακόμα λιγότερους να στηριχθεί -υπάρχουν φήμες και για άλλους που θέλουν να φύγουν- ενώ οι επαφές της με τις Βρυξέλλες «για να βελτιωθεί το σχέδιο του Brexit», κινούνται πλέον στη σφαίρα του ανέκδοτου.