Η ώρα της αλήθειας για το Βερολίνο φτάνει: Η ψηφοφορία των περίπου 460.000 μελών του σοσιαλδημοκρατικού SPD για το αν θα δεχθούν τη συμφωνία συγκυβέρνησης με την Μέρκελ ολοκληρώθηκε την Παρασκευή και ξεκινά η καταμέτρηση. 

Το αποτέλεσμα αναμένεται περίπου το μεσημέρι της Κυριακής (ώρα Αθήνας) και το διακύβευμα είναι σαφές. Είτε η Γερμανία θα συνεχίσει να κυβερνάται από τον Μεγάλο Συνασπισμό με καγκελάριο την Άνγκελα Μέρκελ, πέντε μήνες μετά τις εκλογές, είτε θα έχουν καταρρεύσει τα πάντα και η χώρα δύσκολα θα αποφύγει την οδό των νέων εκλογών -και το πού θα βρίσκεται η ίδια η Μέρκελ είναι άγνωστο. 

Tα μέλη του SPD καλούνται να πουν το «ναι» ή το «όχι» στην προγραμματική συμφωνία στην οποία κατέληξε η ηγεσία του κόμματος με το CDU της Μέρκελ (και τους Βαυαρούς συμμάχους του, το CSU), μία συμφωνία που διαπνέεται από το «πνεύμα των Σοσιαλδημοκρατών». Για να διασφαλίσει ότι τα μέλη του κόμματος δεν θα μπλοκάρουν την συμφωνία, η καγκελάριος έκανε μεγάλες παραχωρήσεις τόσο σε θέματα πολιτικής κατεύθυνσης όσο και στη δομή της κυβέρνησης (το SPD θα πάρει τα κεντρικότερα υπουργεία, μεταξύ τους και το ΥΠΟΙΚ που είχε ο Σόιμπλε). 

Την Μέρκελ την ενδιέφερε κάπως λιγότερο η γκρίνια στο εσωτερικό του κόμματός της και περισσότερο να κάνει μία δελεαστική προσφορά στο SPD -μία προσφορά που τα μέλη του «δεν θα μπορούσαν να αρνηθούν». Για αυτό και δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα να γράφουν οι εφημερίδες μετά την συμφωνία πως έδωσε πάρα πολλά στους Σοσιαλδημοκράτες.

Οι δημοσκοπήσεις για την εσωκομματική ψηφοφορία εμφανίζουν τη βάση του κόμματος οριακά υπέρ του «ναι». Το κλίμα που παίρνουν τα ηγετικά στελέχη του SPD είναι ότι τα μέλη στα ανατολικά κρατίδια - τα οποία είναι μειοψηφία- είναι αρνητικά σε συγκυβέρνηση, τα δυτικά και νότια κρατίδια εμφανίζονται περισσότερο θετικά, η Βαυαρία δεν δίνει ξεκάθαρη εικόνα. 

Το δίλημμα στο οποίο βρίσκεται το SPD είναι αν θα συγκυβερνήσει για τρίτη φορά με την Μέρκελ, με το ρίσκο να φθαρεί κι άλλο (αυτό ήταν το πικρό μάθημα των δύο πρώτων Συνασπισμών) ή αν θα επιλέξει να ανανεωθεί από την αντιπολίτευση για να ξαναγίνει κόμμα που θα καταφέρει να κινητοποιήσει ψηφοφόρους, ξαναβρίσκοντας ισχυρό «σοσιαλδημοκρατικό» λόγο.

Το ότι η συμφωνία με την Μέρκελ έχει έντονο σοσιαλδημοκρατικό πρόσημο στοχεύει στο να κατευνάσει την πρώτη ανησυχία. Ουσιαστικά όμως, το SPD γνωρίζει ένα πράγμα: Ό,τι κι αν κάνει, έχει περιορισμένες προοπτικές όσο στο γερμανικό πολιτικό στερέωμα βρίσκεται η Μέρκελ. Οπότε -αυτό είναι το ανομολόγητο σκεπτικό των ηγετικών του στελεχών- τώρα «προέχει» η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα θα βρεθούν όταν η Μέρκελ περάσει στην Ιστορία (και για πολλούς, αυτή θα είναι η τελευταία της τετραετία). 

Αν όμως τελικά το SPD πει όχι; Εκεί δεν υπάρχουν πια σχεδιασμοί. Στο πρώτο, αλλά μη αυτοδύναμο, μπλοκ του CDU, το οποίο προηγουμένως είχε ήδη αποτύχει να συμφωνήσει συγκυβέρνηση με τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους, θα έχουν μείνει μόνο δύο επιλογές. Η κυβέρνηση μειοψηφίας ή οι νέες κάλπες. Το πρώτο θεωρείται το χειρότερο όλων, οπότε αν το SPD έβγαζε την Κυριακή «όχι», πιθανότερες θα ήταν οι νέες κάλπες.

Και μάλιστα σε ένα σκηνικό το οποίο η ίδια η Μέρκελ θα έχει χάσει τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο κυρίως μέσα στο κόμμα της. Για αυτό και είναι η πρώτη που την αγχώνει το τι θα βγάλει η Κυριακή.