Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, η τρομοκρατία στην Ευρώπη ήταν εισαγόμενη. Οι τρομοκράτες ήταν άνθρωποι που κατάφερναν με κάποιο τρόπο να μπουν σε μία ευρωπαϊκή χώρα και να καταφέρουν ένα μικρό ή μεγάλο χτύπημα. Τα τελευταία χρόνια όμως η τρομοκρατία δεν είναι εισαγόμενη. Νεαροί κάτοικοι ευρωπαϊκών πόλων, με ευρωπαϊκά διαβατήρια έχουν πραγματοποιήσει τεράστια χτυπήματα, που έχουν αφήσει πληγές στην Ευρώπη. Γάλλοι πολίτες ήταν οι δράστες των επιθέσεων στο Παρίσι, Βέλγοι ήταν οι δράστες των χτυπημάτων στις Βρυξέλλες, δεκάδες συμπατριώτες τους ήταν τα θύματα…

Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα παρήγγειλε προ καιρού μία έρευνα σχετικά με το προφίλ του Ευρωπαίου τζιχαντιστή και τα αποτελέσματα είναι πολύ ενδιαφέροντα:

Ο Ευρωπαίος τζιχαντιστής είναι νέος, άντρας και συνήθως ανύπαντρος. Συχνά είναι άνεργος ή κάνει μία κακοπληρωμένη δουλειά. Σημαντικό ποσοστό των Ευρωπαίων τζιχαντιστών έχουν απασχολήσει τη δικαιοσύνη για μικρά ή μεγάλα αδικήματα και, συχνά, προέρχονται από «προβληματικές» οικογένειες. Ωστόσο, δεν είναι όλοι «περιθωριακοί». Ελάχιστοι εξ αυτών έχουν ανώτατη μόρφωση και πολύ καλή δουλειά.
Όπως σημειώνεται στην έρευνα, που δημοσιεύεται στη σελίδα του EPP, η κατανόηση και τα κίνητρα του Ευρωπαίου τζιχαντιστή είναι πολύ σημαντικά, καθώς μέσω αυτών θα μπορέσει κάποια στιγμή η Ευρώπη να απαντήσει σε αυτή την απειλή. Όπως, επισημαίνεται, το βασικότερο είναι να μπορέσουμε να αποτρέψουμε την ριζοσπαστικοποίησή τους εξ αρχής.
Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι οι Ευρωπαίοι τζιχαντιστές παλαιότερα ταξίδευαν στο Αφγανιστάν, το Πακιστάν και το Σομαλία, ενώ τα τελευταία χρόνια πηγαίνουν στη Συρία. Οι περισσότεροι είναι Ευρωπαίοι, Μουσουλμανικής καταγωγής, όμως υπάρχουν και πολλοί που προσηλυτίστηκαν στο Ισλάμ πριν ριζοσπαστικοποιηθούν.
Σε συνεντεύξεις που έχουν γίνει, αποκαλύπτονται πολλές αιτίες για το λόγο που αυτά τα παιδιά ριζοσπαστικοποιούνται. Συχνά, δηλώνουν απογοητευμένοι, λόγω της έλλειψης επαγγελματικών ευκαιριών, ενώ κάποιοι δεν αισθάνονται καν μέλη της Ευρωπαϊκής κοινωνίας. Κάποιοι επίσης απαντούν ότι είναι εξοργισμένοι από την αιματοχυσία στο Ιράκ και δηλώνουν ότι η Δύση επιτίθεται στο Ισλάμ.

Επίσης, δηλώνουν εξοργισμένοι με την κατάσταση στη Συρία, αλλά στις συνεντεύξεις τους συχνά αναφέρονται και σε ζητήματα εσωτερικής πολιτικής. Δηλώνουν δηλαδή την αντίθεσή τους σ το θέμα της μαντήλας, την κοινωνικοοικονομική θέση των νεαρών Μουσουλμάνων και την αποτυχία των πολιτικών ένταξης.
Πολλοί Μουσουλμάνοι δεύτερης γενιάς δηλώνουν ότι δεν αισθάνονται πατρίδα τους ούτε τον τόπο διαμονής τους ούτε τον τόπο καταγωγής των γονιών τους.
Ο 32χρονος Ριάντ είναι Γάλλος πολίτης, άνεργος από το 2002. Όπως λέει: Μου λένε ότι είμαι Γάλλος και θα ήθελα να το πιστέψω και εγώ. Αλλά σας φαίνομαι κανονικός Γάλλος;», διερωτάται. Το ίδιο υποστηρίζει και ο 27χρονος φίλος του, Καρίμ, ο οποίος υποστηρίζει ότι οι δυο τους έχουν πέσει θύματα ρατσισμού, λόγω της μακριάς τους γενειάδας. «Ποιος θα μας δώσει δουλειά όταν μας βλέπει έτσι;», λέει.
Οι μελέτες έχουν δείξει ότι οι Ευρωπαίοι που έχουν προσηλυτιστεί στο Ισλάμ είναι ο πρώτος στόχος για στρατολόγηση από τζιχαντιστές, η οποία γίνεται κατά κύριο λόγο με τρεις διαφορετικούς τρόπους: μέσω διαδικτύου, στα τζαμιά και στις φυλακές.

Βραχυπρόθεσμα, οι τρομοκράτες θέλουν να δείχνουν ισχυροί. Μεσοπρόθεσμα στόχος τους είναι να κινητοποιήσουν όλο και περισσότερους ανθρώπους, να λάβουν στήριξη, να στρατολογήσουν και εν τέλει να εκπαιδεύσουν ανθρώπους που θα πολεμήσουν για το σκοπό τους. Μακροπρόθεσμα, οι στόχοι ποικίλουν: ανεξαρτησία, ισχύς και σεβασμός. Θέλουν να βλάψουν τον εχθρό δημόσια. Θέλουν να είναι αναγνωρίσιμοι και να εκφράσουν τις επιτυχίες τους και τους στόχους τους στο δικό τους κοινό.
Οι νέοι στα προάστια των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων είναι οι πιο ευάλωτοι στην περιθωριοποίηση που τελικά οπλίζει το χέρι ενός παιδιού που σκοτώνει άλλα παιδιά…
Στη μελέτη του, το Λαϊκό Κόμμα καταλήγει ότι πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να καταρτίσει προγράμματα για τη βοήθεια και την ένταξη αυτών των παιδιών. Προγράμματα από-ριζοσπαστικοποίησης σε σχολεία, δήμους, αλλά και φυλακές. Το Λαϊκό Κόμμα τονίζει ότι θα πρέπει να βελτιωθούν οι πολιτικές ένταξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να δημιουργηθούν δομές που θα βοηθούν τα θύματα, αλλά και τους θύτες της τρομοκρατίας.
Ταυτόχρονα, η ευρωπαϊκή πολιτική πρόληψης της τρομοκρατίας πρέπει να ρυθμιστεί με βάση τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό, αλλά και το εξωτερικό. Η φτώχεια, ο ρατσισμός και η περιθωριοποίηση είναι φαινόμενα που δίνουν τροφή στην τρομοκρατία.