Δεκάδες χιλιάδες µισθοφόροι πιστεύεται ότι πολεµούν για τη Ρωσία στην Ουκρανία. Ανήκουν σε µια οργάνωση που ονοµάζεται Wagner Group, η οποία έχει χρησιµοποιηθεί σε ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις σε πολλές χώρες.

Επικεφαλής είναι ο Γιεβγκένι Πριγκόζιν, ένας πλούσιος επιχειρηµατίας µε το παρατσούκλι «σεφ του Πούτιν», επειδή παρείχε το catering για το Κρεµλίνο.

Μια έρευνα του BBC για την οµάδα Wagner υπέδειξε ότι πιθανός επιχειρησιακός αρχηγός της είναι ένας πρώην αξιωµατικός των Ειδικών ∆υνάµεων του ρωσικού Στρατού, ο Ντµίτρι Ούτκιν.

Βετεράνος των πολέµων της Ρωσίας στην Τσετσενία, εκτιµάται ότι ήταν ο πρώτος διοικητής της Wagner και ότι ονόµασε την εταιρεία έτσι από το κωδικό κλήσης του ασυρµάτου του. Η πρώτη επιχείρηση του οµίλου Wagner ήταν να βοηθήσει τη Ρωσία να προσαρτήσει την Κριµαία το 2014, λέει η Tracey German, καθηγήτρια Συγκρούσεων και Ασφάλειας στο King’s College του Λονδίνου.

«Οι µισθοφόροι του πιστεύεται ότι ήταν µερικοί από τους στρατιώτες που κατέλαβαν την περιοχή», αναφερόµενη στους στρατιώτες που εµφανίστηκαν στους δρόµους της Κριµαίας µε στολές χωρίς κανένα διακριτικό σηµάδι. Σήµερα η Wagner διαθέτει 50.000 µισθοφόρους στην Ουκρανία και έχει γίνει το βασικό ανθρώπινο δυναµικό της εκστρατείας της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας. Περίπου το 80% των στρατευµάτων της στην Ουκρανία συνδράµουν τον ρωσικό στρατό προερχόµενοι από τις φυλακές, σύµφωνα µε το Συµβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ. Η οµάδα Wagner έχει εµπλακεί σε µεγάλο βαθµό στις ρωσικές προσπάθειες για την κατάληψη της πόλης Μπαχµούτ, στην Ανατολική Ουκρανία. Αφού η Ρωσία ισχυρίστηκε ότι κατέλαβε την πόλη Σολεντάρ, κοντά στο Μπαχµούτ, ξέσπασε διαµάχη µεταξύ του υπουργείου Αµυνάς της και της Wagner για τη διακοπή πιστώσεων. Αρχικά, το υπουργείο δεν ανέφερε ότι η οµάδα συµµετείχε στις µάχες. Ωστόσο, στη συνέχεια παραδέχτηκε ότι οι µισθοφόροι της είχαν παίξει έναν «θαρραλέο και ανιδιοτελή» ρόλο και η πίστωση συνεχίστηκε.

Το άλλο μπλοκ

Οι δυνάµεις ασφαλείας της Τσετσενίας προορίζονται να εξασφαλίσουν την κυριαρχία του Ραµζάν Καντίροφ στη χώρα, παρέχοντας δύναµη στο εσωτερικό και υποστηρίζοντας τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Κρεµλίνου. Αποτελούν ένα ισχυρότατο χαρτί στο πεδίο της µάχης για τη Ρωσία. Ο Καντίροφ πολέµησε στο πλευρό των ρωσικών δυνάµεων, στις οποίες είχε αντιταχθεί το 1994, και µέχρι το 2003 είχε συγκεντρώσει µια σηµαντική φατρία πολιτοφυλακών γύρω του, που έγιναν γνωστοί ως «Καντίροφτσι». Ο Αχµέντ Καντίροφ έγινε πρόεδρος της Τσετσενίας, µε σχετική ελευθερία από τη Ρωσία, και άρχισε να εδραιώνει την κυριαρχία του µέσω συλλογικών τιµωριών και αµνηστιών για πρώην πολέµαρχους, οι οποίοι συχνά προσχωρούσαν στους Καντίροφτσι. Ο Ραµζάν Καντίροφ διορίστηκε Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας της Τσετσενίας από τον ίδιο τον Πούτιν το 2007.

Σε αντάλλαγµα, ο Καντίροφ και η Τσετσενία άρχισαν να λαµβάνουν σηµαντική χρηµατοδότηση και αυτονοµία από το Κρεµλίνο, ειδικά σε σύγκριση µε τις άλλες ρωσικές δηµοκρατίες. Οι δυνάµεις του Καντίροφ ισοδυναµούν µε ιδιωτικό στρατό. Τακτικά εµπίπτουν στην αλυσίδα διοίκησης της Rosgvardia, της εθνικής φρουράς της Ρωσίας, αλλά δεν υπόκεινται στους ίδιους όρους µε τους οµοσπονδιακούς οµολόγους τους. Αντίθετα, διοικούνται εξ ολοκλήρου από τον Καντίροφ, ο οποίος προσφέρθηκε να τους στείλει να πολεµήσουν στους πολέµους του Πούτιν τόσο στη Συρία όσο και στην Ουκρανία. Οι ακριβείς αριθµοί τους είναι ασαφείς και έχουν δοθεί διαφορετικές εκτιµήσεις. Σύµφωνα µε την παρουσία τους τελευταία στο πεδίο της µάχης, υπολογίζεται ότι ο Καντίροφ έχει 20.000 στρατιώτες υπό τις διαταγές του.

Η µοναδικότητα των «Καντίροφτσι» έγκειται στην πίστη του ηγέτη τους στο Κρεµλίνο και στον ίδιο τον Πούτιν, αλλά και στον φανατισµό τους. Η θέση και ο πλούτος του Καντίροφ εξαρτώνται από την καλή θέληση του Πούτιν, γεγονός που τον καθιστά έναν µοναδικά «πρόθυµο» ηγέτη προς τη Ρωσία, που είναι διαρκώς διαθέσιµος να αποδεικνύει την αξία του στον πρόεδρό της. Πρόκειται για µια χρήσιµη παραχώρηση του Πούτιν, που επιτρέπει στο Κρεµλίνο να ασκεί έλεγχο στην Τσετσενία, χωρίς να χρειάζεται να στείλει Ρώσους στρατιώτες στην περιοχή. Συνολικά, οι Τσετσένοι του αποτελούν µια ισχυρή δύναµη, που χρησιµοποιείται για την ολοκλήρωση πολλών και δύσκολων αποστολών στο πεδίο της µάχης, όπως είναι ο αγώνας σε κατοικηµένες περιοχές που έλαβε χώρα στη Μαριούπολη.

Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά το Σάββατο 4/3