Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Daily Mail, η κυβέρνηση του Κιέβου έχει βάλει στόχο μία πολύ επικίνδυνη αποστολή για τη νίκη: Να απελάσει 800 χιλιάδες Ρώσους. Ουσιαστικά δεν έχει άλλη επιλογή από την ανακατάληψη της Κριμαίας.

Τα βασανιστήρια του Βλαντιμίρ Πούτιν στη χώρα τους μέσω της εισβολής, ξεκίνησαν πριν από οκτώ χρόνια, όταν οι «πρασινοσκούφηδες» ξαφνικά άρχισαν να μπλοκάρουν δρόμους, να στήνουν σημεία ελέγχου και να καταλαμβάνουν κυβερνητικά κτίρια στην Κριμαία.

Αυτές ήταν οι ειδικές δυνάμεις του Πούτιν, με στολές και οχήματα χωρίς σήμα, που κατέλαβαν την πολύτιμη χερσόνησο για το Κρεμλίνο - και ξεκίνησαν έναν πόλεμο που οδήγησε σε αιματοχυσία, σφαγή και καταστροφή σε όλη την ουκρανική επικράτεια.

«Όλα ξεκίνησαν με την Κριμαία και θα τελειώσουν με αυτήν», είχε δηλώσει ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι πριν από δύο μήνες, προσθέτοντας ότι: «Η Κριμαία στέκεται δίπλα στην Ουκρανία και μας περιμένει να επιστρέψουμε. Θέλω να ξέρετε όλοι, σίγουρα θα επιστρέψουμε».

Όπως επισημαίνει το βρετανικό δημοσίευμα, «αυτά είναι τολμηρά λόγια από έναν γενναίο ηγέτη, που ειπώθηκαν λίγο πριν οι δυνάμεις του ξεκινήσουν την ανακατάληψη πολλών περιοχών στην ανατολική Ουκρανία γεγονός που άλλαξε δραματικά τις πολεμικές εξελίξεις».

Τώρα η Ουκρανία προχωρά προς αυτόν τον στόχο της απελευθέρωσης της Κριμαίας, το απόλυτο έπαθλο καθώς μαίνονται οι πιο σκληρές συγκρούσεις.

Την ώρα που ο Ρώσος πρόεδρος εστιάζει πλέον τις πολεμικές του επιχειρήσεις στην περιοχή του Ντόνετσκ, Svyatohirsk, πυροδοτώντας φόβους ότι η Μόσχα μπορεί να απαντήσει με τη χρήση πυρηνικών όπλων, ο Ουκρανός ομόλογός του περνά στην αντεπίθεση.

Η προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 μπορεί να ήταν παράνομη, αλλά ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στη Ρωσία. Ήταν μια καθοριστική στιγμή για τον Πούτιν, που υποτίθεται ότι εκπλήρωσε την υπόσχεσή του να αποκαταστήσει το μεγαλείο του έθνους του μετά την κατάρρευση της σοβιετικής αυτοκρατορίας.

Με την κίνηση αυτή, η λαοφιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν εκτινάχθηκε στα ύψη: «Η Κριμαία ήταν πάντα αναπόσπαστο μέρος της Ρωσίας στις καρδιές και στο μυαλό των ανθρώπων». Μιλάει γι' αυτήν με μυστικιστικούς όρους, περιγράφοντάς το ως «ιερό τόπο» και την «αγία γη» τους, όπως αναφέρει ο Βρετανός αρθρογράφος, Ίαν Μπίρελ.

«Η θρασύδειλη προσάρτηση της Κριμαίας από τον Πούτιν εξήρε τη δική του προπαγάνδα επεκτείνοντας το έδαφος της Ρωσίας. Τώρα ισχυρίζεται ότι είναι ο ισχυρός άνδρας που υπερασπίζεται τον λαό του, δηλώνοντας παράλογα ότι θα τον προστατεύσει από τους «Ναζί» στην Ουκρανία και στο ΝΑΤΟ».

Ωστόσο, το Κίεβο πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει ξανά την Κριμαία μέχρι το ερχόμενο καλοκαίρι καθώς οι δυνάμεις του κερδίζουν έδαφος με την ανακατάληψη πολλών εδαφών στην ανατολική Ουκρανία, αναφέρει το protothema.gr.

Και, αφού το πράξει, σκοπεύει να δώσει εντολή για την άμεση απέλαση εκατοντάδες χιλιάδων Ρώσων.

Η Ταμίλα Τασέβα, σύμβουλος του προέδρου Ζελένσκι για την Κριμαία, δήλωσε στον δημοσιογράφο Ίαν Μπίρελ ότι, έως και 800.000 Ρώσοι είχαν εισέλθει στη γη τους παράνομα.
«Σύμφωνα με τη νομοθεσία μας και το διεθνές δίκαιο, όταν οι πολίτες περάσουν παράνομα τα σύνορα, πρέπει να απελαθούν», τόνισε .

Η Ουκρανία εκπονεί επίσης σχέδια για την επανεξέταση όλων των συμφωνιών ιδιοκτησίας και δικαστικών αποφάσεων που ελήφθησαν υπό ρωσική κατοχή, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι στους πολίτες της δεν έχουν κλαπεί σπίτια, δεν έχουν γίνει κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων ή δεν έχουν υποστεί άδικη μεταχείριση από τα δικαστήρια.

Μπορεί όμως η χώρα να ανακτήσει τον έλεγχο της Κριμαίας - αυτή της πλούσιας ουκρανικής περιοχής στη Μαύρη Θάλασσα, τη μακροχρόνια βάση του ρωσικού ναυτικού, που φιλοξενεί περισσότερους από δύο εκατομμύρια ανθρώπους;

Και τι θα συμβεί εάν το Κίεβο ανακαταλάβει την Χερσώνα —διοικητική πρωτεύουσα της περιοχής που ελέγχει την παροχή νερού της Κριμαίας— και στη συνέχεια προχωρήσει προς τη χερσόνησο; Θα μπορούσε αυτό να αποτελέσει το έναυσμα για μία πυρηνική ανάφλεξη;

Σίγουρα οι ηγέτες της Ουκρανίας γνωρίζουν καλά τους τεράστιους κινδύνους ενώ οι δυνάμεις τους προελαύνουν στην περιοχή της Χερσώνας- έχει το μέγεθος του Βελγίου - ερεθίζοντας τους κάκιστα εξοπλισμένους στρατιώτες που έστειλε η Μόσχα για να υποστηρίξουν την καταστροφική εισβολή του Πούτιν.

Αρκετές ουκρανικές πηγές θεωρούν ότι ο Ρώσος πρόεδρος μπορεί να μην μπλοφάρει όταν προειδοποιεί ότι είναι έτοιμος να χρησιμοποιήσει «όλα τα υπάρχοντα μέσα» για να προστατεύσει την «εδαφική ακεραιότητα» της Ρωσίας, την ώρα που το Κρεμλίνο εντείνει την πολεμική του ρητορική.

Πάντως, Ουκρανοί αξιωματούχοι παραδέχονται ότι η κίνησή τους για ανακατάληψη της Κριμαίας αποτελεί σοβαρό κίνδυνο, δεδομένης της συναισθηματικής και πολιτικής σημασίας της για τον Πούτιν.

«Τότε μπορεί να χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα», υποστήριξε ο Άντον Γκερασένκο, σύμβουλος του υπουργείου Εσωτερικών.

Μια άλλη πηγή κοντά στο περιβάλλον του Βολοντίμιρ Ζελένσκι δήλωσε ότι οι Ουκρανοί φοβούνται ότι η Ρωσία μπορεί να απαντήσει με τακτικά πυρηνικά όπλα για να κλείσει τη χερσαία σύνδεση από την Ουκρανία στην Κριμαία.

«Αλλά αν το κάνουν αυτό, αυτό το θέμα ξεπερνά την Ουκρανία – αποκτά διεθνείς διαστάσεις», προσθέτει.

Ακόμη και ο Κιρίλο Μπουντάνοφ, ο ριψοκίνδυνος επικεφαλής των στρατιωτικών πληροφοριών του Κιέβου που κατηγορείται από τη Μόσχα για την επίβλεψη των πρόσφατων επιθέσεων στην Κριμαία, παραδέχεται ότι η απειλή είναι πραγματική αφού «ο γείτονάς μας είναι άρρωστος». Ωστόσο, υποβαθμίζει την απειλή ενός πυρηνικού χτυπήματος.

Όμως, ενώ η ουκρανική ηγεσία εν καιρώ πολέμου αναγνωρίζει τη σοβαρότητα του κινδύνου, πιστεύει ότι δεν μπορεί να ενδώσει στον πυρηνικό εκβιασμό του Πούτιν.

Διαφορετικά το μαρτύριο της χώρας τους θα συνεχιστεί για πολλά χρόνια καθώς η στρατηγική της Μόσχας προσπαθεί να συνθλίψει τη δημοκρατία τους.

Περιέργως, λέει ο Ίαν Μπίρελ, μια έγκυρη πηγή του είπε ότι η Ουκρανία θα δεχόταν μια ειρηνευτική συμφωνία, με βάση την αποχώρηση της Ρωσίας από τα σύνορα, όπως ήταν η κατάσταση πριν την εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου.

Αυτό θα επέτρεπε στον Πούτιν να διατηρήσει την Κριμαία και τμήματα της ανατολικής Ουκρανίας που κατασχέθηκαν αργότερα το 2014.

Εξάλλου, από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος, ο Ρώσος πρόεδρος έχει διεκδικήσει άλλες τέσσερις περιοχές της Ουκρανίας για τη χώρα του, εκτός από την Κριμαία.