Οι ακραίες διακυµάνσεις στις τουρκικές δηλώσεις και πρακτικές δεν αποτελούν έκπληξη. Το ουσιώδες είναι ότι η Τουρκία συνεχίζει να διευρύνει τις διεκδικήσεις της απέναντι στην Ελλάδα. Επιπρόσθετα, στην παρούσα συγκυρία, κλιµακώνει και στο πλαίσιο της ανάδειξης των όρων παραµονής της στη ∆ύση.

Βρισκόµαστε σε µια κρίσιµη συγκυρία λόγω του ρωσο-ουκρανικού πολέµου. Η Αθήνα και η Αγκυρα επιδιώκουν διαφορετικούς στόχους και κινητοποιούν µέσα και πόρους µε ποικίλους συνδυασµούς θετικών και αρνητικών αποτελεσµάτων και για τις δύο, µέχρι στιγµής. Η Αγκυρα αντιµετωπίζει τη συγκυρία ως παράθυρο ευκαιρίας για ενίσχυση του ρόλου της στο ΝΑΤΟ και, δυνητικά, στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αρση κυρώσεων, αποκατάσταση εξοπλιστικών προµηθειών, απόδοση του όρου «τροµοκρατία» κατά το δοκούν, ρόλος στη Συρία, επιβεβαίωση της εµµονής στη «Γαλάζια Πατρίδα», όλα αυτά αποτελούν µέρη του «πακέτου Τουρκία», το οποίο η ∆ύση καλείται να αποδεχτεί στο σύνολό του. Η Αγκυρα επιχειρεί να καταστήσει σαφείς συνολικά τους όρους παραµονής της στη ∆ύση. Με αυτόν όµως τον τρόπο, η Τουρκία εµµέσως διεθνοποιεί η ίδια τα Ελληνοτουρκικά. Αυτό φάνηκε στην πενταµερή συνάντηση του Βερολίνου, ενώ θα φανεί ακόµα περισσότερο στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, στο τέλος του µήνα.

Προφανώς άλλο εννοούµε στην Ελλάδα όταν αναφερόµαστε στη διεθνοποίηση των συγκεκριµένων, µόνο, διαφορών για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Αυτή η επιλογή της Τουρκίας, συνέπεια της αντίληψής της ότι ο ρωσο-ουκρανικός πόλεµος αποτελεί παράθυρο ευκαιρίας, είναι υπερφίαλη και παρακινδυνευµένη. Το αποτέλεσµα είναι ότι η Τουρκία µέχρι τη Μαδρίτη και µετά από αυτήν θα πιέζει και θα πιέζεται για όλα τα στοιχεία του πακέτου, περιλαµβανοµένων των Ελληνοτουρκικών. Για εµάς, ανεξαρτήτως της εναλλαγής ήπιων και παροξυσµικών φάσεων, η µεγάλη εικόνα παραµένει η ίδια.

Του Κώστα Λάβδα, καθηγητή και διευθυντή του προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών «διεθνείς σχέσεις και στρατηγικές σπουδές» στο Πάντειο πανεπιστήμιο

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά στις 18 Ιουνίου 2022