Με το ενδεχόμενο πρόκλησης πολεμικού «επεισοδίου» από την Τουρκία όσο ποτέ άλλοτε τόσο κοντά, η Αθήνα βρίσκεται καθημερινά σε «ανοικτή γραμμή» με τη Γερμανία σε μια υπόθεση που αφορά μείζονα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας και παράγει τον τελευταίο καιρό ισχυρές πιέσεις προς την ελληνική πλευρά για «λογικούς συμβιβασμούς».

Όμως, το Βερολίνο έχει αναλάβει μια σύνθετη «αποστολή». Επιχειρεί να «υπερασπισθεί» με ουδέτερο διαιτητικό πνεύμα δύο κράτη-μέλη της Ε.Ε. έναντι της Τουρκίας, να αποτρέψει έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο, να αποφύγει την επιβολή σοβαρών κυρώσεων κατά της Άγκυρας και να διατηρήσει τις καλές «στρατηγικές» και εμπορικές σχέσεις των Γερμανών με την Τουρκία για λογαριασμό και της Ε.Ε. Η «διαμεσολάβηση» του Βερολίνου σε αυτή την υπόθεση συνδέεται και με την πολιτική «αύρα» της Ουάσινγκτον, που κατ’ αρχήν επιθυμεί να αποτραπεί μια οριστική απομάκρυνση της Τουρκίας από τη Δύση.
Η Τουρκία ζητά από τους Δυτικούς να της «δώσουν» την Ανατολική Μεσόγειο - Η κυρία Μέρκελ επιδιώκει μια συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν σε μοντέλο «Νταβός»

Βεβαιώνεται τώρα από διπλωματικές πηγές ότι η ελληνική κυβέρνηση, πέρα από τις συνεργασίες της με τη δραστήρια στη Μεσόγειο Γαλλία, υπολογίζει ιδιαίτερα σε μια σειρά σημαντικών «συναφών» υποθέσεων. Αυτές έχουν να κάνουν με τις στρατηγικές συμμαχίες της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι συμμαχίες αυτές κινούνται πολύ μακράν του Βερολίνου και βάζουν, εκ των πραγμάτων, στο κέντρο της Ανατολικής Μεσογείου τις ΗΠΑ.

Στο σχήμα τους, κάτω από αμερικανική σκιά, συνασπίζονται σήμερα απέναντι σε Τουρκία και Κατάρ έξι χώρες: Ισραήλ, Αίγυπτος, Ελλάδα, Κύπρος, Εμιράτα και Σ. Αραβία. Τούτο σημαίνει ότι η δύναμη «6+1» δεν μπορεί να μένει αδιάφορη όταν η Τουρκία ζητάει με απειλές πολέμου από τους Δυτικούς να της «δώσουν» την Ανατολική Μεσόγειο και να «πουλήσουν» δύο εταίρους και συμμάχους τους, την Ελλάδα και την Κύπρο, στο τουρκικό Ισλάμ. Και η Αθήνα εκτιμά ότι αυτή τη συμμαχία δεν μπορεί να την «αδειάσει» η «νονά» της, Ουάσινγκτον που φαίνεται πως άρχισε να «θυμώνει» πολύ από τις αγκαλιές του Ερντογάν με τη σουνιτική παραστρατιωτική οργάνωση «Χαμάς».

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη διαμηνύει στο Βερολίνο και τώρα πια η φωνή της ακούγεται προσεκτικά ότι δεν μπορεί σήμερα να «αξιοποιήσει» τη γερμανική διαμεσολάβηση, όταν ο Ερντογάν φανερά δείχνει πλέον ότι τον διάλογο τον εννοεί μόνον «αλά τούρκα» και με ανοικτή απειλή να... συντρίψει στρατιωτικά την Ελλάδα!

Η ελληνική κυβέρνηση έχει και ένα «προηγούμενο» στην υπόθεση της γερμανικής διαμεσολάβησης: όταν η σύμβουλος του Ελληνα πρωθυπουργού, Ελένη Σουρανή, συναντήθηκε τον Ιούλιο «μυστικά» για μια προκαταρκτική συζήτηση με τον σύμβουλο της Μέρκελ, Γιαν Χέκαρ, και τον πολύπειρο συνεργάτη του Ερντογάν, Ιμπραήμ Καλίν, διαπίστωσε ότι οι δυο τους είχαν έρθει στη συνάντηση όχι μόνο προκαταβολικά «διαβασμένοι», αλλά και μεταξύ τους «συντονισμένοι» για τα περί διαλόγου Ελλάδας Τουρκίας.

Επιπλέον, η ελληνική πλευρά διαπίστωσε ότι η Αγκυρα δεν ήθελε έτσι κι αλλιώς να δεσμευτεί σε τίποτε ενόψει «διερευνητικών», διότι αιφνιδίως ο κ. Καλίν εγκατέλειψε την «τριμερή». Και την επομένη ο υπουργός Εξωτερικών, Μ. Τσαβούσογλου, «ξεφώνισε» υπολογισμένα τη συνάντηση. Όλα αυτά όλα πριν από την ανακοίνωση της συμφωνίας ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου.

Οι τελευταίες πολεμικές δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν έχουν δημιουργήσει ένα «άλλο» πολιτικό κλίμα σε Ευρώπη και ΗΠΑ για την Τουρκία. Ο ισλαμιστής Τούρκος πρόεδρος με ένα «εκτός ορίων» επιθετικό κρεσέντο ξεκαθάρισε ότι: Δεν δίνει δεκάρα για τη «διαμεσολάβηση» της κυρίας Μέρκελ, για τις «κυρώσεις» ή για το ΝΑΤΟ και ότι, αν οι Ευρωπαίοι δεν καταφέρουν να του φέρουν «στο πιάτο» την Ελλάδα, έτοιμη για εφ’ όλης της τουρκικής ύλης διμερή διάλογο, τότε θα διεκδικήσει διά των όπλων τα «δικαιώματά» του στη θάλασσα από τα Στενά έως τις ακτές της Β. Αφρικής.

Κατά βάση, ο Ερντογάν απευθύνεται και προς τη Δύση, με διάθεση να κλείσει «λογαριασμούς» που έχει μαζί της από τον καιρό της Συνθήκης των Σεβρών. Ξεκάθαρα, δε, ο πολιτικός αρχηγός της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» ασκεί τώρα πολιτική διεκδικήσεων, στη βάση «ιστορικών τίτλων» της οθωμανικής αυτοκρατορίας, στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο.

Η Τουρκία «πυροβολεί» σήμερα προς πάσα κατεύθυνση και προκαλεί ένα «προσκλητήριο εχθρών», οι οποίοι σπεύδουν τώρα σε στενότερες συνεργασίες και πύκνωση κοινών ασκήσεων. Ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στη «σύσταση» της Γερμανίας και των Αθηναίων φίλων της για «απευθείας διάλογο» με την Αγκυρα σε «διαφιλονικούμενα ζητήματα» ή για ένα «Νταβός» κορυφής. Η Αθήνα ακούει τις προτάσεις του «ύπατου», Ζ. Μπορέλ, αγαπητού φίλου των Τούρκων, για μια «σιγανή», βήμαβήμα, διαδικασία, που θα «μαλάκωνε» τις αντιστάσεις της Αθήνας, καθ’ οδόν προς διάλογο.

Η κυρία Μέρκελ «κρυφοκοιτάζει» και προς τη Μόσχα για μια μελλοντική «διαιτησία» στη Μεσόγειο. Ο κ. Μητσοτάκης περιμένει να διαπιστώσει πώς στ’ αλήθεια διαχειρίζεται τον δικό της πολιτικό χρόνο η Ουάσινγκτον έναντι του «βιαστικού» Ερντογάν, ενόψει προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ.


Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 29 Αυγούστου