Σε εποχές που παρατηρούνται ρήγµατα σε δηµοκρατικούς θεσµούς και ιδεώδη, που σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής ανοίγει για διάφορα πεδία η συζήτηση περί του τι πρόσκειται στο Σύνταγµα και τι το αντιβαίνει, η Αυτοδιοίκηση οφείλει να παίξει τον ρόλο του στυλοβάτη της ∆ηµοκρατίας. Και όσο βαρύγδουπο και να ακούγεται, εντέλει, ίσως η ύψιστη µορφή ∆ηµοκρατίας να βρίσκεται στην ανιδιοτελή προσφορά, στην προσπάθεια βελτίωσης της ποιότητας ζωής των συνανθρώπων µας.

Για τον λόγο αυτόν, για εµάς προτεραιότητα δεν πρέπει να έχουν µόνο και οι διαχειριστικές και διαδικαστικές πολιτικές, αλλά κυρίως αυτές που εµπερικλείουν έµπνευση και όραµα, αυτές που ενδυναµώνουν τη σχέση των διοικούντων Αρχών µε τον πολίτη, αυτές που έχουν επίκεντρο τον άνθρωπο και, τέλος, αυτές οι πολιτικές που τους συµπεριλαµβάνουν όλους. Τρεις είναι, λοιπόν, κατά τη γνώµη µου οι έννοιες που θέλουµε να εισαγάγουµε στο σκεπτικό των αποφάσεων των περιφερειακών οργάνων.

Πρώτον, η έννοια της συµπερίληψης. ∆εν θα κάνουµε πίσω µέχρι η Αττική να γίνει πραγµατικά ο τόπος που όχι µόνο τους χωράει όλους, αλλά που τους υπολογίζει όλους και στέκεται αρωγός δίπλα στα αιτήµατα και τις ανάγκες του κάθε πολίτη. Θέλουµε προσβάσιµα και ασφαλή πεζοδρόµια, ώστε να µπορούµε να περπατάµε όλοι στους ίδιους δρόµους. Θέλουµε ενίσχυση των σχολείων ειδικής αγωγής, κυρίως στην Ανατολική Αττική, µε βελτίωση των σηµερινών εγκαταστάσεων, επαρκή στελέχωση και ίδρυση νέων, ώστε να µην αναγκάζονται γονείς και παιδιά να κάνουν ογδόντα χιλιόµετρα την ηµέρα, απλά για να φοιτήσουν. ∆εύτερον, θέλουµε µια γοητευτική Αττική. Και τι εννοώ; Πράσινη, «έξυπνη», βιώσιµη, µε σύγχρονους πολιτιστικούς χώρους και αθλητικές εγκαταστάσεις, µε γρήγορη και εύκολη συγκοινωνία, µε εξωστρεφείς δράσεις.

Επιδιώκουµε µια νεανική Ανατολική Αττική, που, αντί να διώχνει τους νέους της, θα τους δίνει ερεθίσµατα για να επενδύσουν στον τόπο τους και να µπορούν χωρίς ενοχές να ονειρευτούν εκεί την υπόλοιπη ζωή τους. Τέλος, θέτουµε ένα θέµα αρχών, που η καταπάτησή του πάει κόντρα στον αξιακό µας κώδικα. Και αυτό είναι το θέµα της διαφάνειας και της λογοδοσίας. Καλώς ή κακώς, έχουµε µπροστά µας µια µάχη, τη µάχη του αυτονόητου. Και δεν θα σταµατήσουµε µέχρι η διαφανής και ορθή διανοµή των χρηµατικών κονδυλίων, για παράδειγµα, από την περιφέρεια στους δήµους να γίνεται µε τρόπο αξιοκρατικό, µέσω της εισαγωγής αλγοριθµικών συστηµάτων και όχι σε λογικές «κολλητών» και ρουσφετιών. Γιατί, όπως είπαµε, η ορθή άσκηση των αυτοδιοικητικών καθηκόντων σηµαίνει ποιότητα ζωής και ποιότητα ζωής σηµαίνει ∆ηµοκρατία.