Με την κατάθεση της Σαμάνθας Στρατιδάκη, ειδικής επιστήμονα στον Συνήγορο του Πολίτη και κοινωνικής λειτουργού, άρχισε η αποδεικτική διαδικασία ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών που εκδικάζει την υπόθεση των κακοποιητικών συμπεριφορών στην Κιβωτό του Κόσμου, με κατηγορούμενους τον ιδρυτή της οργάνωσης, πατέρα Αντώνιο, και επτά πρώην εργαζόμενους σε δομές της ανά την επικράτεια.

Η μάρτυρας κατά τη διάρκεια της κατάθεσής της αναφέρθηκε στις καταγγελίες που έφτασαν στον Συνήγορο του Πολίτη αλλά και στην πρώτη συνάντηση που είχε με μία πρώην φιλοξενούμενη, η οποία προχώρησε σε συγκεκριμένες καταγγελίες, κυρίως για τη δομή του Πειραιά.

«Μας ανέφερε σκληρή ταπεινωτική μεταχείριση, ότι δηλαδή τα παιδιά ακινητοποιούνταν βίαια από τους υπαλλήλους εάν βρίσκονταν σε έξαρση.

Μου ανέφερε μία κοινωνική απομόνωση, ότι σε ηλικία 16 ετών που μπήκε στη δομή της αφαιρέθηκε το κινητό, ότι τα παιδιά υπόκειντο σε ένα σύστημα δημόσιας αξιολόγησης κάθε εβδομάδα για να μπορούν να βγουν π.χ. βόλτα με φίλους. Υπήρχαν συνέπειες, όπως απομόνωση, ακύρωση συναντήσεων με φίλους ή οικογένεια ή αλλαγή δομής. Είχε ακούσει για ξυλοδαρμούς και μία φορά γενετήσιες πράξεις. Υπήρχε εξαναγκασμός σε σκληρή εργασία και διακοπή φοίτησης σε σχολείο», είπε -μεταξύ άλλων- η μάρτυρας, προσθέτοντας πως μετά τις πρώτες καταγγελίες ενημερώθηκε η Εισαγγελία Ανηλίκων και ο Συνήγορος του Πολίτη άρχισε έρευνα για την τήρηση των δικαιωμάτων των παιδιών.

Οι πιο σοβαρές καταγγελίες ωστόσο σύμφωνα με τη μάρτυρα έγιναν τον Σεπτέμβριο του 2022.

«Στις 6 Σεπτεμβρίου 2022 ήρθε στα γραφεία μας πρώην εργαζόμενη της δομής, η οποία μας ανέφερε ότι πρώην φιλοξενούμενος της είπε πως ένας άλλος φιλοξενούμενος του είχε εκμυστηρευτεί ότι υπέστη γενετήσιες πράξεις στη Χίο.

Και πως άλλα παιδιά ξυλοκοπήθηκαν και μετά υποχρεώνονταν να γονατίζουν για να ζητήσουν συγγνώμη», τόνισε στο δικαστήριο η μάρτυρας, προσθέτοντας:

«Διαπιστώσαμε ότι όντως συστηματικά παρεμποδιζόταν η επικοινωνία με τους γονείς και αυτή γινόταν μόνο στα κεντρικά γραφεία της δομής και μόνο σε εργάσιμες ώρες. Διαπιστώσαμε ότι συστηματικά εμποδιζόταν η επικοινωνία. Επιπλέον ήταν στην κρίση του πατρός Αντωνίου το ποια παιδιά μπορούσαν να πάνε σχολείο. Ο πατήρ Αντώνιος άλλαζε τα ονόματα των παιδιών, ακόμα κι αν ήταν χριστιανικά. Δεν το έχουμε ξανασυναντήσει, είναι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της οργάνωσης, σηματοδοτούσε μία "αποπομπή" της προηγούμενης ζωής τους, συμβολικά ότι ξαναβαφτίζεσαι, έτσι το ερμηνεύω».

Παράλληλα, επισήμανε πως υπήρχαν πρώην φιλοξενούμενοι της δομής που ήταν κοντά στον πατέρα Αντώνιο και λειτουργούσαν ως το «δεξί χέρι» του και πως ό,τι συνέβαινε ήταν εν γνώσει του πατρός Αντωνίου, όπως τους μετέφεραν τα παιδιά.

Η δίκη συνεχίζεται.